‘Afgekeurd omdat ik fan was van Dire Straits’
Voor de vijfde keer in successie staat ‘Brothers in Arms’ van Dire Straits bovenaan in de Veteranen Top-50. De 47-jarige Bosniëveteraan Alan van Aspert vroeg dit nummer aan in het kader van ‘Plaatje voor je maatje’, dat voor hem twee kanten kent.
Vertel!
Ik ben van de lichting die in 1990 is opgekomen. Na vier maanden te zijn opgeleid als Technisch Specialist, ben ik geplaatst op de kazerne in Ede voor de functie-opleiding als radio-onderhoudsmonteur. Daarna ben ik paraat geplaatst bij 154 afdeling Veldartillerie in ‘t Harde. Toen ik werd opgeroepen om naar voormalig Joegoslavië te gaan, volgde er eerst een onderzoek door een psychologe.
Wat was de uitslag?
In eerste instantie werd ik afgekeurd! Eén van de vragen was naar mijn muziekvoorkeur. Ik zei toen dat ik fan was van Dire Straits, maar kennelijk trok ze daar de conclusie uit dat ik nog geen vlieg dood kon slaan. Overigens weet ik dat niet zeker, het is alweer zo’n tijd geleden, maar dat gevoel had ik wel. Dan voel je jezelf toch wel lullig, als je je eigen onderdeel weer onder ogen moet komen.
Ik had sterk het gevoel dat er iets niet klopte, dus heb ik een herkeuring aangevraagd. Ik ben toen wel goedgekeurd en op 9 november 1992 vertrok ik naar Zagreb met 1 NL Verbindingsbataljon.
Wat was jouw taak?
Faxen en bellen. Bijvoorbeeld de situatierapporten over de oorlog in Bosnië die dagelijks vanuit de diverse sectoren binnen kwamen. We verwerkten ongeveer 350-400 berichten per dag. Een bewerkelijke taak, want er was nog geen email. Daarnaast hielp ik mee aan het onderhoud van de apparatuur en de voertuigen. Uiteindelijk heb ik daar zeven maanden gezeten en ben op 24 mei 1993 teruggekomen. Dat was toch wel bijzonder. Ik was in die tijd actief bij de lokale radiozender en zij maakten daar toen een heel item over.
Wat is je herinnering aan Brothers in Arms?
Speciaal voor mijn uitzending kocht ik een discman. Dat was toen nog een noviteit en kostte mij 300 gulden! Mijn muziekverzameling bestond namelijk vooral uit CD’s. Ik heb tien CD’s meegenomen, waaronder een aantal van Dire Straits, waar ook dat nummer op stond, in de live-uitvoering. Het zegt wat mij betreft waar het om draait in het missiegebied. Kameraden door dik en dun en opkomen voor elkaar. Die CD’s heb ik trouwens nog steeds. Bij dit nummer moet ik ook denken aan de gesprekken die ik met verschillende dienstplichtigen voerde.
Ik heb daar als een halve psycholoog gediend. Tot diep in de nacht was ik een luisterend oor voor hun problemen. Ik zou die jongens graag terug willen zien, maar ben ze helaas later niet meer tegengekomen.
Hoe kijk je nu terug op jouw uitzending?
Ik heb heel lang gedacht ‘ik ben geen veteraan, want wat heb ik nou meegemaakt?’ Maar daar denk ik nu wel anders over.
De berichten die wij moesten verwerken bevatten heftige informatie. Toen hield ik mij daar niet zo mee bezig, maar twintig jaar later komt het allemaal weer naar boven. Dan besef je dat het allemaal niet niks was. De laatste jaren loop ik daarom ook graag mee in het defilé op Veteranendag.
Over Plaatje voor je maatje
Tijdens de Nederlandse Veteranendag op 24 juni in Den Haag bedanken we alle veteranen voor hun inzet, nu en in het verleden. Het Veteraneninstituut doet dat dit jaar met muziek! Veteranen mogen een ‘plaatje voor een maatje’ aanvragen, die DJ Daniel Abrandis op Veteranendag gaat draaien in de Vi-lounge.