Foto’s met veteranen in werkelijke dienst en hun missies hebben we al. Nu hebben we deze fotoserie uitgebreid met foto’s van veteranen uit dienst! Wie zijn deze veteranen en wat is hun verhaal? Elke maand wordt er een veteraan uitgelicht in ‘Het verhaal achter de foto’. Deze maand: Jackson Rodrigues da Cruz, veteraan van de Koninklijke Landmacht.
“Ik werk bij Ahoy als beveiliger,” zegt Jackson. “Het is afwisselend werk, geen dag is hetzelfde. Dat vond ik bij defensie al leuk en nu is dat weer wat me bevalt in het werk.”
Jackson was boordschutter en YPR-765 chauffeur toen hij op uitzending ging. In zijn militaire opleiding en werk heeft hij geleerd onder alle omstandigheden rustig te blijven. “In zo’n grote menigte mensen als bij de evenementen in Ahoy heb je natuurlijk altijd wel iemand die een probleem heeft of ergens over in paniek raakt. Dan lossen wij dat als beveiligers snel en rustig op. Daarbij is het handig als je kunt de-escaleren en stevig in je schoenen staat.”
Bij defensie werd een geplande tien kilometer lopen door omstandigheden wel eens twintig kilometer en was er waar je terechtkwam een gebrek aan water of eten en moest je toch maar even door. Als militair leer je met zulke situaties zonder gezeur te dealen.
Jackson is twee zomers achter elkaar naar Bosnië geweest, in 2002 en 2003. Beide keren was hij gelegerd in Novi Travnik. “Ik was midden twintig, achteraf vind ik dat jong. Je komt na enkele uurtjes vliegen in een totaal andere wereld terecht, ook al is het nog Europa. Ik realiseerde me meteen hoe rijk wij zijn in Nederland. Wij kunnen alles wat we willen eten wel ergens kopen, kinderen spelen bij ons veilig buiten. Het simpele feit al dat je een dak boven je hoofd hebt! Daar was alles verwoest. Mensen hadden geen stromend water. Waar de kinderen wilden voetballen konden mijnen liggen, het was altijd gevaarlijk. In de zomer sprokkelden mensen hun brandhout voor de winter.”
Feestende mensen in Ahoy hebben die ervaring meestal niet, realiseert Jackson zich. “Maar maak er op je vrije avond dan wat leuks van,” denkt hij vaak. “Geniet, maak geen problemen. Ook in Nederland zijn zat mensen die geen geld hebben voor zo’n mooie avond uit. Realiseren mensen zich dat?”
“Ik mis soms wel de kameraadschap die je hebt als je samen op uitzending bent. Vanaf het moment dat je vertrekt tot je weer landt op Eindhoven ben je 24/7 aangewezen op je buddy en de rest van je peloton. Of je dat nou leuk vindt of niet, het schept in ieder geval een hechte band. Als ik nu om drie uur ’s middags klaar ben met mijn werk is het: tot morgen.”
Jacksons tweede uitzending was onder commandant Marco Kroon.
Ik dacht dat ik al best een goede militair was, maar van hem (Marco Kroon, red.) heb ik nog zoveel geleerd. Het is bijzonder als je met iemand met zo’n staat van dienst op uitzending mag gaan. Ik draag dat als een bijzondere ervaring met me mee.
Sinds afgelopen voorjaar is Jackson ‘Veteraan in de Klas’. “Ik was vorige week nog in een jeugddetentie-inrichting om mijn ervaringen te delen. Eigenlijk is het veteraanschap pas sinds ik erover vertel aan kinderen echt voor mij gaan leven. Opvallend dat docenten vaak een oude man verwachten en oprecht verbaasd zijn dat een Nederlandse veteraan ook 37 kan zijn.”