“Een uitzending is voor het thuisfront het meest heftig”
Tijdens mijn drie uitzendingen was ik nog geen moeder. Natuurlijk liet ik wel veel dierbaren achter, maar dit waren allemaal volwassenen, geen kinderen die niet-begrijpend zich afvroegen waar hun vader of moeder ineens waren gebleven. Ik hoorde wel van mijn directe collega’s met kinderen dat het zwaar is, je kind achterlaten. Het was voor hen moeilijk uit te leggen ‘waarom’ en ‘hoe lang’.
Een boek hier samen bij lezen zou hierbij misschien hebben kunnen helpen. Niet alleen de periode van uitzending is zwaar, maar ook de periode van thuiskomst. Na maanden van afwezigheid is het gezin ineens weer compleet en daar moet iedereen aan wennen, de kinderen misschien nog wel het meeste. Toen ik de verhalen van collega’s hoorde probeerde ik me daar een voorstelling van maken, maar dit is lastig. De echte diepe gevoelens kende ik toen niet, ik had immers zelf nog geen kinderen.
Inmiddels heb ik een dochter van bijna 3 jaar en een zoon van 4 maanden. Ikzelf zal niet meer op missie gaan, mijn tijd bij Defensie zit er bijna op en ik vind de drie missies die ik gedaan heb mooi geweest. Maar mijn partner is ook militair en zal dit hopelijk ook tot zijn pensioen blijven. Er zal dus hoe dan ook in de aankomende jaren een missie voorbij gaan komen. En hoe ga ik mijn kinderen hier dan op voorbereiden? Hoe ga ik ze in de maanden zonder vader dan vertellen dat hij echt wel terugkomt? Ik weet zeker dat het prentenboek wat Anke geschreven heeft, een uitstekend middel is om te gebruiken. Door het boek van Anke wordt het voor kinderen ook visueel duidelijk wat er aan de hand is. Dat mama of papa met het vliegtuig naar een uitzendgebied is én dat hij/zij ook weer thuiskomt.
Een uitzending is voor het thuisfront nog heftiger dan dat dit voor de militair is. Als militair word je getraind, word je voorbereid om op missie te gaan. Voor het thuisfront zijn deze trainingen en cursussen er niet, zij moeten het gewoon maar ondergaan. Nu is dit voor volwassenen al vaak moeilijk, de angst en spanning voert de boventoon zodra een van je geliefden op uitzending is, maar voor een kind is het waarschijnlijk onbegrijpelijk. Waarom gaat papa of mama ineens weg? En waar gaan ze dan naar toe? Hoe lang blijven ze daar en kan ik niet een keer op bezoek? Allemaal vragen die kinderen zich kunnen afvragen. Kinderen ‘kiezen’ er niet voor dat een van hun ouders op uitzending gaan, maar ze moeten het wel ondergaan.
Ik vind het initiatief van Anke om een prentenboek voor kinderen over mama’s op missie te schrijven een geweldig idee. Ik weet zeker dat ik het prentenboek ga lezen met mijn kinderen en niet alleen wanneer mijn partner op uitzending zal gaan.