Boegbeeld Colin
Veterans for animals.
Het dagboek van Colin Bal (49) laat zien hoe betrokken hij is. Hij speelde een cruciale rol bij de oprichting van Veteranwalk Waalsdorp en het plaatsen van een herinneringskruis in Valkenisse. Ook is hij medeoprichter van Veterans for Animals. Hij bladert door zijn notitieboekje.
Missies: Bosnië (1996, 1998)
Tekst: Daphne van Noordt/ Foto: Ivo van der Bent
Februari 2020
De leeuwen- en tijgeropvang Felida in Nijeberkoop zat al een tijdje in de problemen. Samen met de jongens met wie ik op uitzending naar Joegoslavië ben geweest, heb ik de handen uit de mouwen gestoken en ben ik de boel gaan opknappen. De ruiten lagen uit de gebouwen en het bamboe groeide door de gaten. De ramen hebben we afgedicht en groen geschilderd. Aan de achterzijde van het terrein lag zoveel troep dat we vier containers vuilnis hebben afgevoerd. Ik ben trots op wat we hebben bereikt. Het schoonmaken en klussen zorgt ervoor dat er weer fatsoenlijk gewerkt kan worden in de opvang.
De jongens zijn precies het type mensen dat nodig was om deze taak te volbrengen. Ze hebben een hart voor dieren en werken goed met hun handen. Gewoon gas erop. Het mooie aan de veteranenwereld is dat iedereen altijd wel iemand kent met gereedschap of middelen, waardoor je met weinig centen iets kunt doen. Wel moesten we ervoor zorgen dat we alert bleven. Leeuwen en tijgers geven je geen tweede kans.
Oktober 2022
Met de jongens ben ik teruggereisd naar Bosnië om stichting Bears in Mind te helpen. Vijf jaar geleden haalden we al geld op voor deze stichting. Een van de beren in gevangenschap die ze in kaart hebben gebracht, moest zo spoedig mogelijk bevrijd worden. Toen we aankwamen in Sarajevo, zag ik direct waarom. Overal waren nog sporen van de oorlog te zien. Lantaarnpalen waren opnieuw geschilderd, maar de kogelgaten zaten er nog in. Ik dacht: alle dieren moeten hier weg. Natuurlijk doen ze hun best met de kennis en middelen die ze hebben, maar Nederland biedt een beter thuis voor de beer die we in het betonnen, ijzeren hok vonden.
Helemaal afgezonderd van de rest van de dierentuin zat beer Mila op een vieze, donkere plek. Er stond nog net niet op haar voorhoofd geschreven dat ze er weg wilde. Om dit voor elkaar te krijgen, deden we eerst een oefentransport. Toen we de spanbanden aanspanden om het hok te koppelen aan de transportbox, begon het hok uit elkaar te vallen. Dit kon nog weleens ingewikkeld worden.
“Ik heb drie boegbeelden: mijn vrouw en twee dochters. Ze zijn mijn stabiele factor en steunen mij. Ik wil van hen leren in het moment te zijn en te genieten.”
We zijn gewend om volgens protocollen met dieren om te gaan, dus het was schrikken toen de verdoving van Mila werd uitgevoerd met een verwarmingsbuis. Hier werd een verdovingspijltje uit geschoten. Zonder te controleren of de verdoving was ingewerkt, trokken de dierentuinmedewerkers de deur van het hok open. Mila kwam in beweging, dus een tweede verdoving was noodzakelijk. We legden Mila op een zeil en hesen haar zo onze transportbox in. Het was een bijzonder moment toen een van de jongens de laatste moeren van de box vastdraaide.
De reis naar Nederland verliep niet heel soepel door problemen met papieren en vergunningen. De Oostenrijkse grenscontroleur hebben we de avond van zijn leven bezorgd toen hij de bus opende en de beer naar hem brulde. Na 72 uur zijn we op 5 oktober, een dag na dierendag, aangekomen bij de dierentuin in Rhenen. Ik was blij er te zijn, want na zo’n lange tijd met een beer een halve meter achter je gaat het enorm stinken.
Juni 2023
Bij het berenbos in Rhenen staat op een bordje aangegeven dat Mila gered is door Veterans for Animals. Het is mooi om te zien dat de eenmalige actie van het opknappen van de leeuwen- en tijgeropvang heeft geleid tot de oprichting van een stichting waarin veteranen zich als team blijven inzetten voor dierenwelzijn. De reddingsactie van beer Mila deed me beseffen dat deze stichting nog lang door moet leven. Vanwege mijn gezondheid moest ik mijn energie beter gaan verdelen en het beheer van de stichting heb ik daarom in juni 2023 overgedragen aan mensen die er net zo gepassioneerd over zijn als ik zelf ben.
De eerste keer dat ik Mila zag lopen door de natuur, met aarde onder haar poten in plaats van beton, zal ik nooit vergeten. Elke keer dat ik haar bezoek, schieten de tranen in mijn ogen. Ik heb iets kunnen betekenen voor een wezen dat totaal niet voor zichzelf kan opkomen. Het is de mooiste missie die ik gedraaid heb.
Meer Boegbeelden?
Twintig portretten van veteranen die als boegbeelden de veteranengemeenschap versterken en die onze vertegenwoordigers zijn in de burgermaatschappij. Het respect en de waardering die zij ontvangen, is een erkenning voor alle veteranen.
