Boegbeeld Pieter

26 juni 2025
Deel dit bericht:
Contact leggen & ervaringen delen.

Pieter Koning (54) draagt als politieagent bij aan project Nova NL. Hij is betrokken bij Veteraan in de Klas, het NLVi-dilemmaprogramma en Stichting Thuis. Daarnaast bereidt hij met een trainingsbureau Defensie-eenheden voor op hun inzet in de maatschappij.

Missies: Bosnië (1994).

Veteraan Pieter thuis in vrijetijdskleding, met een bosnisch gitaartje in zijn hand dat hij destijds in Bosnië kreeg.
Tekst: Daphne van Noordt/ Foto: Ivo van der Bent

Pieter, je hebt gediend in voormalig Joegoslavië met Dutchbat I. Na je diensttijd ben je bij de politie gaan werken. Hoe beïnvloeden jouw ervaringen als veteraan je huidige functie?

‘Dat klopt, ik heb vijf maanden in Srebrenica gezeten. Wat ik tijdens mijn uitzending heb geleerd, zijn vaardigheden als doorzettingsvermogen en snel kunnen schakelen. Die zijn nog steeds nuttig voor mijn werk. Daarnaast komt het van pas dat ik de taal van veteranen spreek. Wanneer een veteraan in aanraking komt met de politie, dan kan ik makkelijk contact met hem of haar leggen.’

Kan je meer vertellen over dit contact met veteranen als politieagent?

‘Als een veteraan voor overlast zorgt, is het goed om een Nova-agent in te schakelen. Ik heb eens meegemaakt dat ik binnen een paar minuten een gesprek had met een veteraan op het bureau. De GGD-medewerker was enorm verbaasd, omdat deze veteraan tot nu toe maandenlang niet had willen praten. Zo kan ik als Nova-agent helpen om de zorg toegankelijker te maken voor veteranen.’

Het is goed om te zien hoe je de raakvlakken met medeveteranen benut. Welke conclusies trek je uit dit contact met veteranen?

‘Ik vind het belangrijk dat veteranen contact met elkaar blijven opzoeken en niet geïsoleerd raken. Deze boodschap probeer ik ook over te brengen bij veteranendagen, zowel op lokaal als nationaal niveau. Er is een hele hoop geregeld voor veteranen in Nederland en ik wil dat veteranen hiervan goed op de hoogte zijn. Maar als het niet goed gaat met een veteraan, dan heeft dat natuurlijk niet alleen effect op hem of haar maar ook op diens directe omgeving. Ik wil daarom ook dat het thuisfront op de hoogte is van project Nova.’

“Lex Verzijlbergen is gepensioneerd commissaris bij de politie. Hij is altijd een inspiratie voor mij geweest.”

– Pieter

Op welke manieren informeer je mensen nog meer over de veteranenwereld en jouw ervaringen als veteraan?

‘Als lid van de klankbordgroep van de Nederlandse Veteranendag en voorzitter van het veteranencomité Medemblik help ik dingen organiseren in de veteranenwereld. Daarnaast geef ik gastlessen voor Veteraan in de Klas. Voor mij is het belangrijk dat de verhalen van veteranen verteld worden. Daar hoort ook mijn eigen verhaal bij. Meestal sta ik voor groep 8 of het voortgezet onderwijs. Ik wil de kinderen dan vooral meegeven hoe goed ze het hier hebben. Het is niet overal vanzelfsprekend om naar school te gaan en elke dag schone kleding te kunnen dragen.’

Op basis van welke uitzendervaringen draag je deze boodschap aan hen over?

‘Ik vertel altijd over Elvis, de jongen die in Srebrenica elke dag aan de poort stond. Het was moeizaam om met hem te communiceren, aangezien hij maar een paar woorden Engels sprak. Toch bouwden we een goede band op. Die jongen had helemaal niks. Elke dag droeg hij zijn rode shirt en zwarte broek. Tijdens verlof had ik een spijkerbroek voor hem meegenomen, naast andere spullen, zoals wasmiddel en een horloge. Deze spullen verkocht hij vrijwel direct op de zwarte markt. Hij wilde niet het risico lopen om neergeschoten en bestolen te worden. Het geld dat de spullen opbrachten, gebruikte hij om eten te kopen voor zijn ouders.’

Ik kan me voorstellen dat dit verhaal over je band met Elvis indruk maakt op de klassen waar je voor staat. Heb je nog contact met hem?

‘Nee, nadat ik wegging uit Srebrenica heb ik Elvis niet meer gesproken. Als aandenken heb ik een foto met hem en een klein gitaartje dat hij mij cadeau deed. Omdat hij 14 jaar oud was toen de enclave viel, weet ik niet zeker of hij nog wel leeft. De kinderen aan wie ik gastlessen geef, vragen vaak door over Elvis. Het is inderdaad een verhaal dat ze boeit. De meisjes willen dan weten hoe ik me eronder voel. De vragen van de jongens zijn minder gevoelig. Die willen vooral weten of ik op iemand heb geschoten. Sommige van die leerlingen vinden verhalen over het leger ook heel stoer. Maar uiteindelijk hoop ik dat ik mijn uitzending in perspectief kan plaatsen en begrijpelijk kan maken voor kinderen.’

Meer Boegbeelden?

Twintig portretten van veteranen die als boegbeelden de veteranengemeenschap versterken en die onze vertegenwoordigers zijn in de burgermaatschappij. Het respect en de waardering die zij ontvangen, is een erkenning voor alle veteranen.

 

Het magazine van Boegbeelden op stapeltjes naast elkaar.