Met Veteran Girl, Veteran Style en World of Veterans wil Soraya van Weereld (50) mensen binnen de veteranenwereld verbinden. Daarnaast heeft ze geholpen om het draagvlak voor de veteranenvlag en het veteranentenue te vergroten.
Missies: Italië (1997, 1998 en 1999)
‘Inmiddels voel ik me zeker een veteraan. Toen ik destijds terugkeerde naar Nederland nog niet, hoor. Ik woonde weinig veteranenactiviteiten bij, daarmee begon ik pas in 2014. Dat jaar werd ik namelijk door de gemeente Tilburg gevraagd om te helpen met het betrekken van jonge veteranen bij de lokale veteranendag. Toen ben ik ook voor het eerst naar de landelijke veteranendag geweest in Den Haag.’
‘Ja, ik vond dat de gemeente te weinig bezig was met veteranen. Waardering tonen kan op meer manieren dan met enkel een veteranendag. Ik richtte daarom met enkele anderen stichting Veteranen Hart van Brabant op, om meer veteraangerelateerde activiteiten te organiseren. We droegen voor de stichting simpele polo’s, die voor vrouwen helemaal niet flatteus waren. Ik merkte ook dat er weinig vrouwen kwamen naar de activiteiten op een veteranendag, dus ik wilde voor hen een brug slaan. Ik wilde dat vrouwelijke veteranen elkaar op straat konden herkennen.
Toen kwam ik op het idee om een exclusieve kledinglijn voor vrouwelijke veteranen te starten: Veteran Girl. De shirts verkoop ik net als mijn lijn Veteran Style in de webwinkel van World of Veterans (WoV). Hier vind je ook producten van lokale veteranenverenigingen en ondernemende veteranen en thuisfront. Op deze manier creëert WoV zichtbaarheid en verzorgt het sponsoring voor diverse initiatieven.’
‘In 2016 werd ik eigenaresse van de Veteranenshop. In mijn tijd daar ontdekte ik dat de doelgroep veel breder is dan enkel de veteraan. Het thuisfront en militairen die geen veteranenstatus hebben behoren ook tot ‘de wereld van de veteraan’, bijvoorbeeld. In 2018 kreeg ik daardoor het idee om WoV te starten. Dit ben ik meer gaan uitwerken in 2021, toen ik geen eigenaresse van de Veteranenshop meer was. Dat jaar was ook belangrijk voor het veteranentenue en de veteranenvlag, waar ik me al meerdere jaren voor inzette.’
“Mijn vriendin is mijn rots. Ze staat altijd voor me klaar, ongeacht de situatie. Samen vormen we een sterk team. We motiveren en ondersteunen elkaar, wat er ook gebeurt.”
‘Ik ben door de ontwerpers van het tenue en de vlag gevraagd om te helpen het bereik te vergroten. Hier wilde ik graag aan bijdragen. Ik zorgde dat de vlag op elk evenement wapperde en ik bleef mensen aanspreken. In 2021 is de vlag officieel erkend als symboolvlag voor veteranen. Het was bijzonder om duizend veteranenvlaggen te versturen naar gemeentes, provinciehuizen, bibliotheken, kazernes, noem het maar op. Het voelde alsof veteranen eindelijk zichtbaar en erkend werden in heel Nederland.
In dat jaar voerde de landmacht ook het veteranentenue in. Dat ging per krijgsmachtsdeel: in 2019 ging de luchtmacht ermee van start. De landmacht kreeg enkele duizenden aanvragen voor het tenue, veel meer dan de vijfhonderd waar rekening mee was gehouden. Bij het veteranentenue draait het om een gevoel. Je draagt immers je uniform en je camouflagepak niet meer. Wanneer je het veteranentenue aandoet, voel je je trots.
Toen ik in 2022 in de erecouloir stond, droegen veel veteranen het tenue. Sommige sprekers hadden een pin van de veteranenvlag opgespeld, een productidee dat ik heb helpen ontwikkelen. Toen kwam het wel binnen, dat was een emotioneel moment.’
‘Ik ben me voortdurend persoonlijk blijven ontwikkelen. Het is niet altijd makkelijk geweest, maar dat benadrukt de kracht van het doorzetten. Inmiddels ga ik heel anders met dingen om dan tien jaar geleden. Als ik pijnlijke dingen meemaak, vraag ik altijd aan mezelf wat ik van die situatie kan leren en hoe ik de volgende keer beter voor mezelf kan zorgen. Deze lessen neem ik ook mee wanneer ik me met WoV ga oriënteren op de internationale markt. Daarnaast zet ik ook een bedrijf op met mijn partner, dat erop gericht is om mensen zich bewust te maken om gezonder te leven. Uiteindelijk kan je al mijn activiteiten samenvatten als een poging om mensen te helpen en met elkaar te verbinden.’
Twintig portretten van veteranen die als boegbeelden de veteranengemeenschap versterken en die onze vertegenwoordigers zijn in de burgermaatschappij. Het respect en de waardering die zij ontvangen, is een erkenning voor alle veteranen.