Sisters in arms: Frances en Christel
'Christel zegt altijd dat wij op elkaars pad zijn gekomen met een reden, ik geloof daar ook in'.
Chris en Sis zijn buddy’s for life. Van verbindelaars bij de landmacht tot beste vriendinnen én brigadegenoten bij 13 Lichte Brigade. ‘We duiken samen in persoonlijke ontwikkelingscursussen, maar genieten ook van ontspannen momenten met sushi.’
Tekst: Sanne van de Grift / Fotografie: Niels Blekemolen
Sergeant-majoor Frances (41)
Toen: verbindelaar 42 Bataljon Limburgse Jagers
Nu: planner strookaanvragen bij 13 Lichte Brigade
Missie: Afghanistan (2007, TFE-3) en Afghanistan (2010, TFE-12)
Frances over Christel: ‘De vriendschap met Christel is niet één groot ding. Het zijn miljoenen kleine dingen.’
Hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Frances: ‘In 2004 zijn we allebei opgekomen bij de AMO in Oirschot. Maar we werden pas echt vriendinnen tijdens de vaktechnische opleiding (VTO) Verbindingsdienst in Ede, toen we op dezelfde kamer sliepen. Na de lessen gingen we samen een hapje eten. ’s Avonds keek ik steevast naar de serie McLeod’s Daughters. Christel keek met een schuin oog mee, ze vond mijn obsessie met die Australische paarden- en rangeserie wel grappig. Na de VTO ging ik naar Seedorf en zij naar Stroe. WhatsApp bestond toen nog niet, dus het contact met elkaar was minder. Later ontmoetten we elkaar in Tarin Kowt, in Afghanistan. Het was heel fijn om haar daar te zien en we hebben sindsdien aan een half woord genoeg als het over onze missies gaat. In 2018 trok Christel het pak uit, maar gelukkig bleef ze wel bij Defensie, ze was niet echt weg. Sinds kort werkt ze hier op de brigade en zie ik haar bijna elke dag, dat is fantastisch.’
Wat is je favoriete herinnering?
‘In 2023 zijn we samen naar IJsland geweest om ons (bijna) twintigjarig jubileum te vieren. Vooraf hadden we veel lol met het maken van het draaiboek. We pakten dit met militaire precisie aan. Een andere favoriete herinnering is dat ik haar vroeg om peettante van mijn zoontje Jimmy te worden. Normaal vraag je zoiets meestal aan je zus en Christel voelt als een zus voor mij.’
“Toen ze het pak uittrok, bleef ze gelukkig wel bij Defensie”
Weet je nog de eerste keer dat jullie samenwerkten?
‘Op de KMS kregen wij een mentale training van het Korps Commandotroepen (KCT): geen slaap, geen eten, fysiek een heel zwaar parcours, koud en nat. Na dertig uur ben je echt helemaal kapot. Wij hielden elkaars hand vast als we ergens overheen moesten klimmen of overeind moesten komen. Christel zegt altijd dat wij op elkaars pad zijn gekomen met een reden, ik geloof daar ook in.’
Welke moment samen zal je nooit vergeten?
‘Toen we in IJsland waren, hebben we samen een berg beklommen. Vooraf hadden we in de auto heftige gesprekken gevoerd over onze uitzendingen. Toen we op de top stonden, was er in de verste verte niemand te zien. Christel filmt met haar drone en dan zie je hoe alleen – en samen! – op de wereld we daar zijn, een heel krachtig moment.’
Tweede luitenant b.d. Christel (39)
Toen: verbindelaar bij 2 CISCoy
Nu: hoofd Communicatie bij 13 Lichte Brigade
Missies: Afghanistan (2007, TFU-2/3)
Chirstel over Frances: ‘Sis’ energie werkt aanstekelijk’
Waar ben je dankbaar voor?
Christel: ‘Ik weet zeker dat als ik bijvoorbeeld een nier nodig zou hebben, zij zonder met haar ogen te knipperen er een aan me zou afstaan. Dat is andersom ook zo. De laatste jaren zijn we veel bezig met persoonlijke ontwikkeling. Ook hebben we via de baas de cursus Neurolinguïstisch programmeren (NLP) afgerond, waarbij we elkaars mentor waren. Je leert elkaar op deze manier nog beter kennen. Maar we houden ook gewoon van samen sushi eten.’
Wat is je favoriete herinnering aan jullie samen?
Een van onze hoogtepunten is onze rondreis door IJsland. We hebben samen gesnorkeld in ijskoud water tussen twee tektonische platen, we hebben met een sneeuwscooter op een gletsjer gereden en we hebben walvissen gespot. Maar wat me echt bijblijft is de gezelligheid en openheid naar elkaar toe.’
“We zouden zonder aarzelen een nier aan elkaar afstaan”
Heeft je sister in arms ooit iets gedaan waar je dankbaar voor bent?
‘Ja, vorig jaar nog heeft ze mij geholpen het appartement van mijn zusje te schilderen. Ik was daar in mijn eentje aan het klussen. Toen ze dat hoorde, is ze meteen in de auto gestapt. Sis is van de schouders eronder zetten. Zij kan zó hard werken. Ze zet altijd zoveel stappen extra, voor haar werk, haar kinderen, haar vrienden.’
Welke vijf dingen staan op jullie bucketlist?
‘We zijn met z’n tweeën onze eigen zaak aan het opzetten. We willen doorgaan met onze eigen persoonlijke ontwikkeling en goed voor onszelf zorgen, bijvoorbeeld door samen naar yoga te gaan. En we plannen een nieuwe reis, naar Sri Lanka dit keer. Ook willen we samen fitter worden. Sinds dit jaar werken we op dezelfde kazerne en zien we elkaar nog vaker. Daardoor krijgen we ook meer mogelijkheden om samen te sporten en wandelen. Tot slot willen we meer dingen met z’n drietjes doen, met mijn neefje, mijn petekind.’
Meer Checkpoint?
Dit artikel verscheen ook in Checkpoint 02/2025.
