Thuis op de voorgrond: Esther

Verliefd #samenwonen

‘We werkten allebei bij de brandweer op vliegbasis Volkel. Nadat de vonk oversloeg, woonde Robert binnen een week bij mij. Na onze opleidingen besloten we niet op dezelfde vliegbasis te gaan werken. Hij ging naar Soesterberg.’

Op missie #zwanger

‘We zouden samen op missie naar Afghanistan, maar ik moest het afblazen, omdat ik zwanger was. Hij kwam acht weken voor de geboorte terug. Dat hij in Afghanistan een trauma had opgelopen, viel mij niet op. Met een pasgeboren baby en door het slaaptekort lopen meer jonge ouders er dan een tijdje als een zombie bij. Hij heeft het lang verborgen kunnen houden en heeft op een gegeven moment zelf aan de bel getrokken.’

Te druk voor jou, papa #stilletjes

‘Wij zeggen altijd Robert heeft een stempel, maar wij als gezin ook. Als hij midden in behandelingen zit, heeft hij het zwaar. Maar wij leven er elke dag mee, lopen op onze tenen, scannen continu. Ik regelde jarenlang alles voor de meiden in mijn eentje; school, feestjes. Als ze thuis waren, gingen ze altijd stil zitten tekenen. En ik hoorde dat Noa een keer in de gang tegen haar vader zei, laten we nog maar even binnenblijven pap, het is voor jou nu heel druk buiten. Dat is echt de omgekeerde wereld.’

Doorgaan #rughernia

‘Ik ga altijd gewoon door. Niet lullen, maar poetsen. Koste wat kost wil ik dat niemand zal denken, oh daar heb je haar weer met haar gezeik. Toen het wat beter ging met Robert, kreeg ik de klap: een rughernia. Pijn is een emotie en emoties kun je uitschakelen. Maar bij zenuwpijn is dat niet te doen zonder zware pijnstillers. Inmiddels is Robert afgekeurd en heb ik een nieuwe baan op mijn niveau. En zeg ik af en toe tegen de meiden: “Hier moet papa zich maar even overheen zetten, nu is het ook weer tijd voor ons.”’