Rainier werkt als re-integratiebegeleider
Uit het dagboek van een hulpverlener, deel 1.
Bij de zorg voor veteranen zijn veel specialisten betrokken. Van geestelijk verzorger tot therapeut, van arts tot jobcoach. Rainier Nuijten werkt als re-integratiebegeleider. Hij vertelt over een van de veteranen die hij naar werk begeleidt; met oog op de privacy afgekort tot P. “De belangrijkste stap was misschien wel het besef; ‘terug naar Defensie zit er echt niet in’.”
9.00 uur
Na het wegwerken van wat mails die echt niet kunnen wachten, bel ik P. Normaal zien we elkaar, ongeveer elke twee weken. Deze keer praten we telefonisch bij. Zo blijf ik goed op de hoogte van hoe hij in z’n vel zit. Heel belangrijk. De frustratie kan zich bij P. snel ophopen en dat maakt hem gevoelig voor terugval.
Het zijn spannende weken nu hij sinds kort stageloopt bij een bedrijf waar ik hem heb geïntroduceerd. Is hij klaar voor deze stap? Hij werkt hard om terug te komen. Daar ligt het niet aan, maar zijn zelfvertrouwen is kwetsbaar. Simpele dingen op de werkvloer kunnen hem flink dwars zitten. Voor de meeste mensen is het bijvoorbeeld geen probleem als er opeens iemand achter je staat die je niet hebt horen aankomen. Maar voor P. wel. Hij verstijft en weet zich geen raad met de heftigheid van z’n gevoel. Mijn rol is om hem positief te blijven begeleiden, zodat zijn vertrouwen steeds wat groter wordt.
Als ik P. naar zijn eerste stage-ervaringen vraag begint hij aan een minutenlang verhaal. Hij klinkt wat gejaagd. Ik neem de tijd, ik luister. Zoals zo vaak gaat het niet in de eerste plaats om de inhoud van wat hij zegt. Vooral help ik hem te benoemen wat de situatie met hem doet. ‘Dat je je onzeker voelt is niks geks. Bij Defensie kende je je rol en de taken waren duidelijk. Heel normaal dat het onwennig voelt in een nieuwe groep waar de codes voor jou nog onbekend zijn.’ Ja, misschien is dat ook wel zo’, reageert hij, en ik hoor wat opluchting in zijn reactie.
Ik herinner hem er nog maar eens aan: ‘Kleine stapjes P., dan kom je er ook’. Hij wil sneller dan hij kan, en dat vergroot alleen maar de kans op een nieuwe teleurstelling. De vorige keer werd zijn terugval ingeleid door een forse tegenvaller. Hij wilde per se terug naar Defensie en stond er daardoor nog niet voor open om andere routes te proberen. Dat hij die draai toch heeft gemaakt is een grote stap. Hij kijkt nu voor- in plaats van achteruit. We nemen afscheid, ‘take care, en je weet; bellen mag altijd’.
9.30 uur
In mijn rapportage maak ik wat aantekeningen over het verloop van ons gesprek. Ik weet dat ik ook met de aankomende verlofdagen het beste maar bereikbaar kan blijven. Niet omdat ik acuut elk probleem zou kunnen oplossen, maar iemand als P. kan erg piekeren. Dan scheelt het veel als hij even zijn zorgen uitspreekt. In het nieuwe jaar maken we dan gewoon een nieuwe afspraak.