Een moment van bezinning
Gert staat in het online erecouloir.
Veteraan Gert Nieveen (35) uit Loon op Zand bereidt zich voor op een bijzondere herdenking op 4 mei. Dat gaat wederom anders dan verwacht. In plaats van een fysieke plek tussen 59 andere veteranen in het erecouloir op de Dam, brengt deze veteraan met uitzendingen naar Turkije en Afghanistan zijn persoonlijke eerbetoon aan gevallen oorlogsslachtoffers dit jaar online. Dat heeft te maken met de gewijzigde opzet van de Nationale Herdenking vanwege het coronavirus, zonder erecouloir. Om de veteranen die in het erecouloir zouden staan toch de kans te geven hun persoonlijke verhaal en motivatie te delen, ontwikkelde het Nederlands Veteraneninstituut ook dit jaar een online erecouloir. Gert Nieveen deelt hier bijzondere verhalen, ervaringen en levenslessen als het gaat over leven in vrijheid. Dit doet hij niet alleen, maar samen met zijn vader en veteraan Aad Nieveen (59).
‘’4 mei staat bij mij voor bezinning. Dat ik dat dit jaar met mijn vader mag delen, heeft iets magistraals. Samen op de Dam, samen veteraan zijn en samen denken aan onze achtergronden. Ik krijg kippenvel als ik hierover vertel’’
Eerste keer van huis
Nieveen begon in 2008 in Weert met de opleiding Onderofficier en aansluitend de opleiding Algemeen Militair Verpleegkundige. Zijn vader, Aad Nieveen, was militair veteraan door zijn uitzending naar Libanon. Zijn moeder bekleedde een functie in de zorg. Een combinatie van deze twee beroepen leek hem wel wat. In 2012 studeerde Nieveen af als algemeen militair verpleegkundige (AMV) en werd geplaatst bij 13 Geneeskundige Compagnie in Oirschot. In 2013 ging Nieveen als 26-jarige vier maanden op uitzending naar Turkije voor de Operatie Active Fence (ook wel Patriot-missie). Hij fungeerde als verpleegkundige van de ziekenauto: ‘’Het was spannend, deze eerste keer van huis. Maar op het moment dat ik de vliegtuigtrap in Turkije afliep, draaiden die emoties om in een professionele houding en voelde ik me meteen verantwoordelijk. Dat voelden we allemaal. Samen met militairen uit andere landen werk je aan de bescherming van de landgrens. Dat gemeenschappelijke gevoel vormt een band en zorgt voor verbroedering.’’
Een speelfilm start
De tweede uitzending was in 2017 naar Afghanistan, Masar i Sharif. Nieveen vertelt over een moment dat grote indruk maakte:
‘Andere missie, ander land, andere afloop. Er kan van alles gebeuren en dat gebeurde op 21 april 2017. Op 800 meter van waar ik stond, vond een aanslag plaats. Het alarm ging, het was geen oefening, dus alle hens aan dek. Een speelfilm start waarin je zelf een rol speelt. Onze taak was om de gewonden op te vangen en te verzorgen. Gelukkig met succes. We hebben veel militairen kunnen helpen.’
Tijdens de coronacrisis vertrok Nieveen opnieuw voor vier maanden naar Afghanistan, dezelfde locatie als drie jaar daarvoor, maar nu in de rol van opvolgend pelotonscommandant Medical Taskforce. ‘’Ook hier werden alle COVID-19-maatregelen in acht genomen, maar desondanks konden we gelukkig ons werk goed uitvoeren. Ik was gek genoeg blij om op deze plek terug te komen. Een van de heftigste momenten uit mijn leven heb ik hier meegemaakt, maar het voelde vertrouwd en zelfs een beetje als thuiskomen.’’
Ik sta er voor mijn vader
Iedere veteraan in het erecouloir staat er met een persoonlijke reden. Zo ook Nieveen: ‘’4 mei betekent voor mij bezinning. Daarom denk ik ook altijd aan mijn collega’s die kameraden verloren zijn, mijn eerste team waarmee ik op uitzending ben geweest en dit jaar ook in het bijzonder aan mijn vader. Ik ben met herdenken opgegroeid, het is mij met de paplepel ingegoten. Door mijn vader ben ik bij defensie terecht gekomen en daar ben ik hem dankbaar voor. Hij heeft me veel wijze lessen geleerd. Waar onze gesprekken over missies vroeger vaak oppervlakkig waren, zijn we nu dichter naar elkaar gegroeid dan ooit door de gebeurtenissen die wij beiden afzonderlijk hebben meegemaakt.’’
‘Ik herdenk samen met hem, maar ik sta er ook voor hem. Of dat nu fysiek of online is. Al die jaren dat mijn vader Libanon-veteraan is, mist hij vanuit de maatschappij erkenning en waardering. Deze krijgt hij nu alsnog. Want dat verdient hij zonder meer.’
Toekomst ligt bij defensie
De coronacrisis maakt ook de Nationale Herdenking op de Dam anders. ‘’We realiseren ons niet altijd het grote goed dat we nu hebben. Sinds vorig jaar gelden er beperkende maatregelen in ons land, maar zelfs dan hebben we het goed. We leven in een knetterharde maatschappij, waarin iedereen doorraast. Maar mensen vergeten vaak dat we ons wel met elkaar door de coronacrisis heen hebben geslagen. 4 en 5 mei gaan hopelijk nog meer bijdragen aan deze bewustwording. Ik probeer mensen dan ook vaak te motiveren bewust stil te staan op 4 mei. Tegenwoordig kan je bijvoorbeeld makkelijk je profielfoto’s op social media aanpassen, dat werkt. Ik zal me hier altijd voor blijven inzetten, want ook mijn toekomst ligt bij Defensie. Tot mijn pensioen wil ik dienen, alles aangrijpen en zeker nog een keer op uitzending,’’ aldus Nieveen.
Nieveen is nog steeds actief dienend binnen Defensie als senior AMV, bij 13 Geneeskundige Compagnie in Oirschot.
Volg Aad en Gert
Wij volgden Aad en Gert in aanloop naar 4 mei. In een driedelige minidocumentaire vertellen zij waarom zij herdenken en wat het zo bijzonder maakt dit samen te kunnen doen.
