‘De fiets als prothese voor mijn hoofd’
Van 14 tot en met 18 mei 2017 fietst een klein team van veteranen van Doorn naar Lourdes, waar het team deelneemt aan de Internationale Militaire Bedevaart. De wegkapitein van dit team is de 74-jarige Tom van Mierlo uit Budel. Al zijn hele leven fietst hij lange afstanden, wat hem mede geholpen heeft om zijn ingrijpende ervaringen op Nieuw-Guinea te verwerken.
In 1962 werd Van Mierlo ingezet met het 41e Bataljon Stoottroepen op Nieuw-Guinea om dit Koninkrijksdeel te verdedigen tegen Indonesische infiltranten. In de praktijk betekende dit dat hij vaak weken aan één stuk de jungle in moest met een team van ongeveer acht militairen. Vooral de angst om ’s nachts aangevallen te worden heeft Van Mierlo een posttraumatisch stresssyndroom bezorgd. Van Mierlo:
We werden pardoes de jungle ingestuurd, hadden geen ervaring daarmee en een slechte voorbereiding. Dat is vragen om problemen.
Fietsen als therapie
In het fietsen vond Van Mierlo een manier om hier op een goede manier mee om te kunnen gaan. Als randonneur – langeafstandsfietser – maakte hij vele non-stop fietstochten van meer dan duizend kilometer. Van Mierlo:
Je rijdt op die manier je kop leeg. Ik denk dat het de cadans is die rust geeft. Ik heb dat ook bij andere veteranen met PTSS gemerkt, bijvoorbeeld tijdens een fietstocht naar Sarajevo. Fietsen doet echt iets met je! Bovendien heb je onderweg vaak leuke gesprekken.
Angst
De tocht naar Lourdes bestaat onder andere uit drie etappes van meer dan 350 kilometer. Dat betekent dat de fietsers vaak tegen middernacht aankomen en daarom grote stukken in het donker fietsen. Om ook in het donker te gaan fietsen, was voor Van Mierlo op een gegeven moment een bewuste keuze.
“Ik had nog altijd die angst voor nachtelijke aanvallen. Maar ik vond dat je daar niet in moest berusten. Door ook ’s nachts te gaan fietsen heb ik die angst voor het grootste deel kunnen overwinnen. Het mooie is dat je tijdens een nachtelijke fietstocht vaak de beste gesprekken hebt. Ik heb daar goede vriendschappen aan overgehouden.”
Laatste fietstocht
Voor Van Mierlo is de tocht naar Lourdes tevens de afsluiting van zijn randonneurschap. Hij merkt dat zijn leeftijd hem parten speelt. “Daarom hebben mijn teamgenoten mij aangewezen als wegkapitein”, lacht Van Mierlo. “Dan kan ik het tempo aangeven. Maar ook vanwege mijn ervaring natuurlijk.” Dat de fietstocht in Lourdes eindigt, spreekt hem als katholiek zeer aan. Van Mierlo: “Ik hoop daar toch een stuk rust te vinden.”
Bovendien heb ik van verschillende familieleden en vrienden de vraag gekregen om daar voor bepaalde mensen een kaars op te steken. Dat ga ik zeker doen. Mijn moeder had altijd prachtige verhalen over Lourdes. Ik wilde dat zeker ook een keer meemaken en vind het bijzonder om op deze bijzondere manier daar naartoe te fietsen.
Eerbetoon
Het team bestaat uit vier veteranen, allen lid van de fietsvereniging Wounded Warriors Nederland. De fietstocht is een bijzonder en sportief eerbetoon aan de oudste generatie Nederlandse veteranen van de Tweede Wereldoorlog. De fietsers volgen namelijk de route die sommige ‘Engelandvaarders’ tijdens de Tweede Wereldoorlog volgden toen zij via België, Frankrijk, de Pyreneeën en Spanje naar Engeland uitweken om een bijdrage aan de strijd tegen Duitsland te kunnen leveren. Meer in het bijzonder volgt de fietstocht grotendeels de route die Ellis Brandon volgde richting Spanje. Zij was een van de weinige vrouwelijke ‘Engelandvaarders’ destijds.
Kijk dagelijks op onze Facebookpagina voor een update van de veteranen!