'Mijn focus ligt nog steeds op de oplossing’
Foto’s met veteranen in werkelijke dienst en hun missies hebben we al. Nu hebben we deze fotoserie uitgebreid met foto’s van veteranen uit dienst! Wie zijn deze veteranen en wat is hun verhaal? Elke maand wordt er een veteraan uitgelicht in ‘Het verhaal achter de foto’. Deze maand: Marcel Kalkman, veteraan van het Korps Mariniers.
“Ik ben twee keer op uitzending geweest,” vertelt Marcel Kalkman. “Een VN-missie naar Cambodja in 1992 en in 1995 een Navo-uitzending: Sharp Guard. Dat was een maritieme operatie voor de kust van voormalig Joegoslavië die de smokkel over zee moest tegengaan naar het oorlogsgebied. Twee heel verschillende ervaringen.”
Marcel was marinier.
In Cambodja was mijn peloton verantwoordelijk voor de beveiliging van de bataljonsstaf, heel erg hands-on. Er waren incidenten, regelmatig verhoogde dreiging. Dan sta je er fysiek middenin. Voor de kust van voormalig Joegoslavië was ik gestationeerd op een fregat, stand-by voor noodtaken. Mijn taak werd ‘zwemmer van de wacht’ genoemd, noodduiker. Daarbij moet je denken aan mensen uit zee halen, checks onder water. Daarnaast hoorde ik bij de helikoptercrew. We hielden controles op schepen, verleenden waar nodig hulp.
Sales manager
Nu is Marcel sales manager bij een groot IT-bedrijf, verantwoordelijk voor een team van 20 salesmensen. “Ik was 27 toen ik na mijn vertrek bij de mariniers op de burger arbeidsmarkt kwam en ik rolde eigenlijk meteen het verkoopvak in. Ik kreeg steeds meer verantwoordelijkheid, grotere klanten in portefeuille. Het is natuurlijk anders dan je werk als marinier, maar er zijn ook wel overeenkomsten. Als marinier heb ik altijd in kleine, gespecialiseerde groepen gewerkt. Dat doe ik nu ook. Kleine teams met een hoge autonomie, dat is hoe ik het beste uit mezelf en anderen kan halen.”
Als je met een klein groepje mariniers onder extreme omstandigheden vooruit moet komen, is er weinig ruimte voor rangen en standen, zegt Marcel.
Je kijkt dan: wie is het beste geëquipeerd om deze taak uit te voeren, hoe kan de rest dat het beste ondersteunen? In mijn huidige werk vertaal ik dat zo: wie kan het beste dit advies geven, wie is de beste beslisser? Mijn aanpak met mijn team nú is vergelijkbaar met hoe we dat bij de mariniers deden.
Er is geen ruimte om erg lang na te denken over het probleem, de focus ligt op de oplossing.
Verantwoordelijkheid, geen taak
Marcel gelooft in verantwoordelijkheid die zo laag mogelijk gelegd wordt en aansturen op verantwoordelijkheden in plaats van taken. “
Bij de mariniers gaat niemand precies voor je uittekenen hoe je het moet doen. Je krijgt als groep een opdracht. Je wint informatie in, bereidt voor wat je kunt voorbereiden. Maar dan is het: gaan. Handelen naar de omstandigheden waarin je komt te verkeren.
In zijn marinierstijd was Marcel vrijgezel.
Mijn vriendin leerde ik in die tijd kennen. Ze wist dat ik vaak weg zou zijn. We zijn samen nog op Aruba gestationeerd geweest, een leuke tijd. Daarna hield mijn diensttijd op. Een mooie, leerzame periode die voor een groot deel bepalend is geweest voor de persoon die ik vandaag ben. Ik kijk er met voldoening en trots op terug.