‘Over je grenzen gaan en toch op tijd stoppen’
Bas, sergeant der eerste klasse, is 33 en woont samen. Hij ging drie keer op missie. Tijdens de eerste uitzending, naar Bosnië, vierde hij zijn 21e verjaardag. Vorig jaar deed hij voor het eerst mee aan de speeddates. Bas is actief dienend bij het geneeskundig bataljon in Ermelo en is op 5 mei aanwezig als veteraan op het bevrijdingsfestival in: Zwolle.
Bas is op uitzending geweest naar: Bosnië, 2004, (SFOR, ziekenauto chauffeur); Afghanistan, 2007/2008 (Kandahar ISAF); Afghanistan, 2015 (Mazar E Sharif, RSM)
Als jonge hond ging ik naar Bosnië. Omdat ik chauffeur was van een ziekenauto kwam ik veel buiten het kamp. Wij waren een van de eersten die ter plaatse hulp boden als er gewonden vielen. Reken maar dat je daar snel zelfstandig wordt.
“Ik heb het niet als zwaar ervaren, maar ik was me wel enorm bewust van de verantwoordelijkheid die ik had. Mijn 21ste verjaardag heb ik daar gevierd. Dat is toch een leeftijd waarop anderen misschien eerder bezig zijn met de vraag of ze genoeg geld hebben voor nieuwe kleren of om uit te gaan.”
Waarom meedoen aan speeddaten?
“Het beeld dat mensen hebben van veteranen is vrij clichématig. Dat merkte ik ook toen ik vorig jaar voor het eerst speeddates deed. Het idee van een oude man met medailles op de borst is hardnekkig. En die knappe dame dan die naast je zit in de bus, of die jonge jongen in de rij bij de kassa? Die kunnen dus ook zomaar twee keer naar Afghanistan zijn geweest.”
Ik vind het belangrijk om mensen daar bewust van te maken, en om te delen waarom wij militairen dit werk doen. Het klinkt al snel als een reclamepraatje, maar de meesten die op missie gaan, die doen dat omdat ze graag iets voor anderen willen betekenen.
Geleerd van mijn uitzendingen:
“Elke missie ga je anders in. Op mijn eerste missie was ik soldaat, op mijn tweede korporaal, en bij de derde sergeant. Daar horen dus ook andere verantwoordelijkheden bij.”
Ik ben vanwege mijn geneeskundige beroep natuurlijk niet in gevechtsacties betrokken, maar de uitwerking van de oorlog krijg je des te meer te zien. Daar moet je tegen kunnen. Ik heb geleerd om door mijn eigen grenzen heen te breken. Zeker bij mijn tweede missie in Kandahar waren de werkdagen lang. Ik werkte op het hospitaal soms tot wel 21 uur achter elkaar. Maar ergens kom je een grens tegen waar je niet overheen moet gaan. Als het onveilig is om nog door te gaan, voor jezelf, of de patiënt, dan moet je stoppen.