“Voor mij is Marco Kroon een held”
Documentairemaker Hans Heijnen heeft de documentaire Helden gemaakt over bijzondere Nederlandse veteranen. In dit blog vertelt hij over het maken van de documentaire en over zijn ontmoeting met veteraan Marco Kroon.
“De meest opvallende persoon uit mijn documentaire ‘Helden’ is voor mij Marco Kroon. Zijn deelname aan de documentaire is voor mij heel waardevol. Voor de meeste mensen is Marco Kroon namelijk de laatste Nederlandse held met de hoogste onderscheiding, de Militaire Willemsorde.
Voor mij is Marco Kroon een echte held. Waarom? Hij is net zo gedreven en gepassioneerd als een jonge kunstenaar. Voor hem staat alles in het teken van Defensie. Dat geluk werd hem bijna ontnomen vanwege een café (Vinny’s) dat hij al in bezit had voordat hij de Militaire Willemsorde kreeg. Toen het met die rechtzaak goed kwam, kon hij weer genieten van zijn ‘passie’ en de wereld een tikkeltje beter maken. Je moet, denk ik, wel een beetje gek zijn om het werk te doen dat hij zo adoreert. Dat weet hijzelf het beste.
Ik leerde hem kennen als een solide en betrouwbaar iemand. Ook al was zijn agenda nog zo vol, hij werkte graag mee aan de documentaire ‘Helden’, en vooral uit solidariteit naar de twee oudere veteranen die ook meewerkten aan de documentaire. Dit waren Albert Hoeben (overleden 10 juli 2014) en Cornelis van der Hoek, beide ook drager van de Militaire Willemsorde. Ook als hij vergeten was om mij beeldmateriaal voor de montage af te staan, dan nog was ik bij hem thuis welkom. Zoals die keer toen hij voor mij na een lange uitgaansnacht in onderbroek voor de computer foto’s en filmpjes uit Irak en Afghanistan op een USB stick zette.
Op zijn bruiloft, waar ik als enige bij mocht zijn met de filmcamera waren de oude helden van in de negentig jaar ook in zijn café uitgenodigd. Dat vond ik aandoenlijk en respectvol tegelijk. Vanwege zijn roerige verleden waarin hij werd beschuldigd van drugshandel in zijn café, vond ik het ook dapper van hem om aan een film als ‘Helden’ mee te werken. Temeer omdat ik nog drie dragers van onderscheidingen – waaronder het Vliegerskruis – benaderde en geen van hen durfde mee te werken uit angst voor represailles van bovenaf of uit angst voor kritiek uit hun directe militaire omgeving. Dat vond ik weinig heldhaftig.
Als je praat over helden, en heldhaftig gedrag daarmee vereenzelvigt, dan is Marco Kroon voor mij de enige held die nog steeds militair is. Uitkomen voor wat je hebt meegemaakt en niet bang zijn voor je directe omgeving, niet in oorlogstijd, maar ook niet daarna”.