‘Ze zeggen dat ik mensen heb gered’

6 juli 2016
Deel dit bericht:
Hulpverlenen zit veteraan Joey in het bloed: op negenjarig leeftijd ging hij bij het Jeugd Rode Kruis, acht jaar later begon hij bij de medische dienst van Defensie. Tegenwoordig zet hij zich in voor de Veluwse Wens Ambulance en werkt hij als EHBO’er op allerlei evenementen. In 2015 had hij dienst tijdens een evenement toen zich een ernstig ongeluk voordeed. Joey twijfelde geen moment en kwam in actie. Op Veteranendag 2016 vertelde hij in de Ridderzaal zijn indrukwekkende verhaal.

‘Toen ik zeventien was besloot hij in dienst te gaan. Ik kom uit een militaire familie, dus werken bij Defensie was voor mij een logische stap. Ik zat al sinds mijn negende bij het Jeugd Rode Kruis en wilde iets met mijn hobby doen, dus ik melde me bij de medische dienst. Twee jaar en de nodige medische opleidingen later reed ik in Kosovo als ambulancechauffeur. Zo’n missie-ervaring vormt je. Ik was jong, mijn motto was lang leve de lol. Daar werd ik met mijn neus op harde feiten gedrukt. Dan ben je snel volwassen.

Terug in Nederland verbaasde ik me over de onbenulligheden waar mensen hier zich druk om maken. Dat is natuurlijk niet helemaal eerlijk, en dat gevoel blijft ook niet. Je moet weer mee in het leven hier, maar ik kan de dingen wel meer relativeren.

In 2007 werd ik uitgezonden naar Afghanistan, dat was echt een oorlogsgebied. Ik werkte op de spoedeisende hulp. We waren daar voor onze eigen troepen, maar hebben ook veel Afghanen geholpen. We behandelden de zware gevallen, “life en limb saving” noemden ze dat. Je kunt je wel een voorstelling maken van wat we daar onder ogen kregen.

Tegenwoordig werk ik in de ouderenzorg op een revalidatieafdeling. mijn ervaringen op missie hebben zo hun voordeel: als er iets gebeurt, als een bewoner valt bijvoorbeeld, ben ik niet zo gauw gestrest. Daarin merk ik wel dat ik een en ander meegemaakt heb.’

Dat Joey niet snel gestrest is bleek afgelopen jaar wel toen bij een Old Timer evenement in Oosterwolde een hoogwerker omviel. Joey zat zelf in die hoogwerker en maakte een flinke klap: ‘Toen ik weer bij bewustzijn was, deed ik alle checks bij mezelf. Armen, benen, werken ze nog? Toen ik merkte dat het ok was, ben ik meteen aan de slag gegaan om anderen te helpen. Ik zag er nogal gehavend uit, dus dat viel mensen wel op, maar zelf had ik dat niet zo door. Ze zeggen dat ik mensen heb gered.’

Samen met een aantal vrienden heeft Joey de Veluwse Wens Ambulance opgericht. Daarmee vervullen ze een laatste wens van terminale patiënten. Vaak zijn dat eenvoudige wensen: ‘Als mensen weten dat hun einde nadert worden ze heel basaal. Sommige mensen krijgen te horen dat ze in het ziekenhuis blijven om te sterven en willen dan toch nog een dag naar huis. Een man had een sterke band met Ameland en wilde daar nog een keer naartoe. Wij maken dat dan mogelijk. Niet alleen voor de mensen zelf, maar ook voor de nabestaanden is dat mooi. Het komt regelmatig voor dat op een rouwkaart die we ontvangen foto’s van die ene dag staan. Dan weet je dat je iets goed gedaan hebt.’

Joey van der Weijden vertelde op Veteranendag 2016 zijn indrukwekkende verhaal in de Ridderzaal: