‘Mensen helpen is het mooiste wat er is’
Verzorgen zit Marian in het bloed. Ze werkt al haar hele leven in de zorg op de spoedeisende hulp. Sinds 2005 werkt ze ook bij Defensie. Daarmee is ze tot nu toe op vijf verschillende missies geweest. Marian wil namelijk mensen helpen en het maakt haar niet uit waar dit gebeurt.
‘Ik kom uit een groot gezin van tien kinderen. Voor elkaar zorgen is daardoor mijn tweede natuur. Je moet namelijk altijd rekening met elkaar houden. Na de middelbare school was het tijd om een baan te zoeken. Toen ging ik samen met mijn moeder naar het arbeidsbureau. Daar vroegen ze of de zorg niks voor mij was. Dat bleek een schot in de roos. Zo begon ik als verpleegkundige op de intensive care en de spoedeisende hulp. Daar werk in inmiddels al mijn hele leven.
Sinds 2005 werk ik ook bij Defensie. Defensie werkt samen met 12 ziekenhuizen. Militair medisch personeel werkt daar, wanneer ze niet op uitzending zijn. Ikzelf werk bij het Westeinde ziekenhuis in Den Haag en ga elke 18 maanden op missie. Het is een enorm fijne afwisseling. Op missie maak veel mee en in het ziekenhuis blijf ik goed op de hoogte van de ontwikkelingen in de medische praktijk. Mijn skills zijn hierdoor up to date.
Tot nu toe heb ik vijf missies gedaan met de landmacht en de marine. Ik ben in Kosovo (2007 en 2009), op een hospitaalschip (2011), Somalië (2014) en Afghanistan (2015) geweest. Ik was vooral blij dat ik mee kon naar Afghanistan. Het is de meest bekende missie en mensen vragen vaak of je daar bent geweest. Daar wilde ik weleens antwoord op kunnen geven. Ik ben gewoon ontzettend blij dat ik mijn steentje kan bijdragen. Dat we de patiënt kunnen opvangen en redden. Deze maand ga ik weer naar Afghanistan.
De humanitaire missie met de Amerikaanse marine is mij het meest bijgebleven. Op het grootste hospitaalschip, met 2.000 bedden en 2.000 man aan personeel, gingen we in zes maanden langs landen als Peru en Ecuador. Veel mensen daar hebben niet het geld of de kennis voor goede zorg. Dit gaat dan om basiszorg voor kinderen en volwassenen, tandartsbehandelingen en gespleten lip operaties. Wij konden daar direct iets aan bijdragen. Uiteindelijk hielpen we 1200 mensen per dag. Dit was gratis, dus er ontstonden enorme rijen. Toch bleef iedereen rustig buiten wachten. Het waren hele mooie en lieve mensen. Ik ben blij en trots dat ik ze kon helpen.
Nu ik wat ouder word wil ik mijn kennis en kunde graag doorgeven aan de volgende generatie. Daarvoor doe ik nu allerlei cursussen. Want mensen helpen, dat is het mooiste dat er is.’