“Brouwerij De Veteraan is per ongeluk ontstaan”
Na Michels missie in Afghanistan ging hij studeren en begon hij als hobby met twee vrienden bier te brouwen. Voor ze er erg in hadden, was die hobby uitgegroeid tot een serieuze brouwerij met officiële verkooppunten en een aantal medewerkers.
‘Op mijn achttiende zocht ik avontuur. Ik wilde graag een baan waar ik veel buiten kon zijn. Zo kwam ik terecht bij de Luchtmobiele Brigade, als pionier verkenner. Voordat ik op uitzending ging, hoorde ik van collega’s dat de eerste keer uit de poort eng is. Zelf ervoer ik het nooit zo. We vertrouwden elkaar helemaal. Anders kon je ook niet samenwerken. Op missie in Afghanistan begeleidde ik patrouilles en bepaalde ik de routes van mijn peloton. Zowel te voet als met voertuigen. Mijn beslissingen konden grote gevolgen hebben voor het peloton, ik bepaalde immers de route. Voortdurend bedacht ik: Wat is tactisch? Wat is strategisch het meest verantwoord? We deden mee aan grote acties, zoals de slag om Baluchi Vallei en vuurgevechten in de Chora Vallei.
In 2008 ging ik uit dienst. Ik wilde fysiotherapie studeren. Tijdens de studie werkte ik in de horeca als bijbaan. Twee enthousiaste collega’s en ik bedachten dat we niet alleen bier wilden drinken, maar het ook zelf wilden brouwen. We hadden niet de intentie om er een bedrijf van te maken, we vonden het bierbrouwen gewoon leuk. Toch was brouwerij De Veteraan al gauw een feit. De naam kozen we vanwege mijn uitzending. Inmiddels zijn we uitgegroeid tot een serieuze brouwerij in Emmen met verkooppunten in Groningen en Drenthe en in het Nationaal Militair Museum in Soesterberg.
Na de opleiding fysiotherapie merkte ik dat ik Defensie miste. Daarom besloot ik weer in dienst te gaan bij Defensie. Naast mijn fulltime baan daar, steek ik mijn vrije tijd in het bierbrouwen. Ook de twee medeoprichters hebben een fulltime baan. Gelukkig krijgen we veel hulp: in de brouwerij werken mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. Ze gaan bij ons aan de slag via een re-integratieproject en doen zo weer werkervaring op. Zij doen allerlei klussen, zoals flessen doppen, etiketten plakken en vatten sjouwen. Dat geeft ons de tijd om ons op het bierbrouwen zelf te richten.
Ik leerde bij Defensie om honderd procent ergens voor te staan, wat ik ook snel met de brouwerij had. Ik stop niet voordat ik de opdracht heb volbracht. Dat betekent dat ik wel eens een werkdag van achttien uur draai in de brouwerij, en dat naast mijn fulltime baan. Maar als het nodig is, doe ik dat graag.
In 2016 was ik voor het eerst bij de Nederlandse Veteranendag. Ik ging wel eens eerder naar een reünie van mijn eenheid, maar nooit naar de nationale Veteranendag. Eigenlijk weet ik niet waarom ik nooit eerder ben gegaan. Ik was er tot nu toe niet zo bewust van dat ik ook veteraan ben. Nu pas dringt dat besef tot me door, en dat het best belangrijk is. Veteranendag was vooral een gezellige dag. Ik vond het fijn dat ik de sfeer kon proeven en het is zeker voor herhaling vatbaar.’