Hoe won Evert Kramer het TV-programma ‘Hunted’?

Hoe was het om aan Hunted mee te doen?

Als je eenmaal in het programma zit, dan is dat best apart. Als marinier wil je niet na een paar dagen al gepakt worden. Je promoot toch ook een beetje het Korps. Daarom wilde ik perse ‘on the ball’ blijven. Na afloop heb ik ontzettend veel reacties gehad, eigenlijk allemaal positief. Mijn vrouw Vanya is een stuk jonger dan mij en die volgt dat allemaal via social media. Zij heeft het trouwens ook briljant gedaan tijdens het programma.

Vertel!

Die gasten van het opsporingsteam kunnen best intimiderend zijn. Dat moet ook, maar zij was daar totaal niet van onder de indruk. Petje af! In het programma zie je ook lang niet alles, want uiteindelijk hebben ze meerdere huiszoekingen gedaan, is ze verschillende keren verhoord en hebben ze zich zelfs als klant voorgedaan in haar winkel. Op een gegeven moment deed één van die gasten zich voor als oud-marinier. Toen zei ze: ‘Mariniers hebben een erecode en verraden elkaar niet’. Toen deze figuur vervolgens om een glas water vroeg, zei ze: ‘je zuigt maar op je tong’. Ook de redactie van Hunted genoot van de manier waarop zij het speelde. Ik ben erg trots op haar.

Wat was voor jou het hoogtepunt?

Toch wel die laatste vijf minuten. De helikopter zou om 11:59 landen en vervolgens om 12:00 opstijgen. Ik zat al in die helikopter, maar ze hadden mij evengoed kunnen herkennen. Op 15 meter afstand zag ik ze met ‘oortjes’ langslopen. Maar ze hebben geen benul gehad. De hele serie zijn ze geen minuut op mijn spoor geweest.

Je was 21 dagen lang op pad met cameraman Jaap Hilhorst. Hoe was dat?

Vanaf dag één klikte het heel goed. Ik heb er een goede vriendschap aan over gehouden en we zien elkaar nog regelmatig. Waar ik ging, ging hij ook. Als ik in een kruipruimte werd opgesloten om de nacht door te brengen, dan lag hij daar gewoon naast.

Hoe ben je te werk gegaan?

De eerste dagen verbleef ik in de bossen rondom Lelystad. Daarna ben ik naar een boer in de buurt van mijn woonplaats gegaan, met de vraag of ik een nacht bij hem kon slapen. Ik ken hem al jaren, omdat ik vaak op zijn land kom om te jagen. Ik heb alleen nooit met hem gebeld of gemaild. Vervolgens vroeg ik hem om een nieuw onderduikadres te regelen. Op die manier ging ik van adres naar adres. Ik liet ze trouwens steeds eerst met de auto naar het volgende adres rijden om het te regelen. Op die manier was er geen enkel telefoonverkeer.

Je hebt zeker veel hulp gehad van je uitgebreide netwerk binnen het Korps Mariniers?

Juist niet! Ik wilde op geen enkele manier mensen erbij betrekken die aan mij gelinkt zouden kunnen worden. Het was puur toeval dat ik op een gegeven moment bij een 72-jarige marinier terecht kwam. De persoon die dat geregeld had, kwam met een opgerolde mariniersbaret terug. Dat was een mooi moment, wat je  niet terugzag in één van de uitzendingen.

Wat opviel in de serie, was dat je het leuk vond om het opsporingsteam uit te dagen. ‘Even lekker narren’, zo noemde je het. Waarom?

Tja, je blijft toch marinier. Als het zonder al teveel moeite lukt om uit handen te blijven van de rechercheurs, dan word je toch wel benieuwd. Wie zitten er achter mij aan? Nu seizoen 2 bezig is, weet je een beetje hoe het in z’n werk gaat, maar toen had ik geen enkel idee. Daarom probeerde ik ze naar een bepaalde plek te lokken om ze te kunnen observeren. Dat is bijna gelukt, maar uiteindelijk was ik daar te vroeg weg. Tien minuten daarna arriveerden ze op die plek. Hun ‘profiler’ had al voorspeld dat ik dit zou gaan doen. Uiteindelijk heb ik ook nog de baas van het team gebeld met de mededeling dat hij toch wat beter zijn best moest doen.

Aan welke missie heb je deelgenomen?

In 2002 maakte ik deel uit van UNMEE, de VN-missie in Ethiopië en Eritrea. Daarna ben ik mijzelf gaan specialiseren in ‘military tracking’ en heb ik uitzendingen naar landen als Irak en Afghanistan gemist. Dat is aan de ene kant jammer, aan de andere kant was dit een fantastische route voor mij.

Welke tips zou je toekomstige deelnemers aan het programma willen meegeven om uit handen te blijven van het opsporingsteam?

1. Neem geen contact op met familie, vrienden en kennissen. Daar gaat het vaak fout. Als marinier ben je gewend om een tijd lang van huis te zijn en geen contact te hebben. Bij de andere deelnemers zag je dat het ging knagen en dat ze toch contact legden met bekenden.
2. Gebruik geen verbindingsapparatuur. Geen telefoon, geen social media, niks.
3. Kom niet in bebouwd gebied. Ik heb alleen op het platteland gebivakkeerd, bijvoorbeeld bij veehouders.
4. Wees je ervan bewust dat je ook tijdens verplaatsingen gevolgd kunt worden, bijvoorbeeld door kentekenregistratie of stille sms’jes. Daarom heb ik mijzelf voortdurend in de kofferbak laten vervoeren.
5. Bouw een ‘veiligheidsbuffer’ in. Op het moment dat ik een volgende afspraak had, liet ik mijzelf
   ’s ochtends ergens in een bos afzetten en pas tegen de avond oppikken. Zo had het volgende gastgezin de tijd om te observeren of ze in de gaten gehouden werden. Dat gaf mij het voordeel om vervolgens twee nachten daar te blijven. Je mocht maar 48 uur op één plek verblijven en op deze manier lukte dat precies. In het programma zie je mij ook heel vaak ergens heel relaxt met een biertje op de bank zitten.

Zie jij de toenemende (digitale) mogelijkheden van rechercheteams als een bedreiging voor onze privacy?

Nee, dat boeit mij echt niet. Als ze mij gaan natrekken, mijn telefoon gaan afluisteren of mijn accounts gaan  hacken, dan zien ze vanzelf dat ik niet aantrekkelijk ben om verder te gaan volgen. Ik heb niets te verbergen. Wat mij betreft mogen ze die mogelijkheden verder uitbreiden. Hoe moeten ze anders boeven vangen?

Je zit nu op Aruba, wat doe je daar?

We hebben net 40 mariniers opgeleid tot ‘military tracker’. Volgend jaar word ik trouwens voor vier jaar op Aruba geplaatst. Ook Vanya komt hier wonen…samen met ons zoontje. Een week na Hunted werd Vanya zwanger en begin van dit jaar werd ik op mijn 42^ste vader. Prachtig om dit avontuur samen aan te gaan.