"Ik laat leerlingen zien dat het belangrijk is dat je solidair bent naar elkaar."

Praten levert meer op dan vechten

In 2011 besloot Wim gastspreker te worden bij Veteraan in de Klas. “Nadat mijn diensttijd erop zat heb ik ervoor gekozen om als reserve officier op de hoogte te blijven van ontwikkelingen binnen de krijgsmacht. Daarom ben ik na mijn diensttijd cursussen blijven doen. Toen kwam er ook de optie voorbij om gastspreker te worden. Dat vond ik wel wat. Ik vind het erg leuk om te doen en het is een manier om leerlingen mee te geven dat praten meer oplevert dan vechten. En ik hoop, dat wanneer ik dat aan kinderen vertel, die boodschap blijft hangen.”

Mensenwerk

Ook Wim merkt dat leerlingen tijdens zijn gastlessen op een andere manier over het werk van veteranen gaan nadenken. “Een van de eerste vragen die ik altijd krijg gaat over of we iemand hebben doodgeschoten. Gelukkig is dat in mijn geval, en voor de rest van de compagnie waar ik in zat, niet zo. We hebben wel andere dingen meegemaakt die moeilijk voor ons waren. Zo vertel ik bijvoorbeeld over de dood van een goede vriend van mij, die ook in mijn peloton zat. Hij kwam door een verkeersongeval om het leven. We reden in een jeep over een hobbelige weg. En de wegen waren toen zo hobbelig, dat de jeep kantelde. Hij viel toen uit de jeep, maar kwam onder de kantelende jeep te liggen. Dat is iets wat wij als peloton nooit hadden kunnen bedenken. Het voelde ook erg als onze eigen verantwoordelijkheid, al helemaal omdat het niet tijdens een vuurgevecht gebeurde, terwijl zoiets iemand natuurlijk altijd kan overkomen. Het blijft mensenwerk. Met elkaar over de situatie praten hielp toen enorm. Het heeft natuurlijk even geduurd voordat we als peloton weer de oude waren.”

Solidair zijn naar elkaar

Zijn eigen ervaringen vertaalt Wim tijdens een gastles zo veel mogelijk naar iets tastbaarders voor de leerlingen. “Soms merk ik dat leerlingen het lastig vinden om zich in te leven in een situatie. Zo vertel ik ook over hoe het eraan toeging in een compagnie wanneer iemand zich niet aan de regels hield. Onderweg naar ons eindpunt in Nieuw-Guinea maakten wij een tussenstop met het schip in Willemstad. Daar mochten we van het schip af, wat tijdens zo’n lange reis erg welkom is. Met 865 man aan boord werden er strakke regels gehandhaafd. Tijdens de tussenstop moesten al die mannen zich weer op tijd melden op de kade, maar toen stonden er ineens maar 860. Vanwege de tijdsplanning kon het schip niet veel later vertrekken. Dat leverde wel wat gedoe op, waardoor we bij de volgende tussenstop niet de vrijheid kregen om zelf op pad te gaan. Wanneer ik dat vertel aan leerlingen, kunnen zij zich dat slecht voorstellen. Dan maak ik een bruggetje naar wat het zou betekenen in de klas wanneer iemands gedrag op iedereen invloed zou hebben. Op die manier hebben we het over hoe frustrerend zo’n situatie kan zijn en hoe je daar dan mee om kan gaan. Daarmee laat ik ook zien dat het belangrijk is dat je solidair bent naar elkaar. Je bent van elkaar afhankelijk. Als je iets doet kan dat consequenties hebben voor jezelf en anderen.”