‘Iets terug doen voor veteranen is in mijn ogen heel normaal’

‘Waarom kan dit niet in Nederland, dacht ik tijdens een reis in Amerika. Ik was daar om een nieuwe vestiging van mijn speurhondenonderneming K10 te openen. Het bleek dat een veteranenbeleid verplicht is. Dat is daar echt belangrijk. Ik ben toen in de Verenigde Staten begonnen met stageplaatsen voor veteranen met een fysieke of psychische beperking. Later heeft een van hen mij gezegd dat dit hem weer een reden gaf om op te staan. Dat ik zijn leven hiermee had gered. Dat raakte me. Deze vorm van waardering en erkenning wilde ik ook in Nederland krijgen.

Samen met Lex Oostendorp en Fred Janssen heb ik daarom vorig jaar Stichting Onbekende Helden gelanceerd. Ons doel is dat bedrijven en organisaties meer erkenning en waardering tonen voor veteranen. Dit doen we op twee manieren. We hebben bedrijven benaderd met de vraag of iets speciaals voor veteranen willen doen. Er zijn nu ongeveer 200 bedrijven die kortingen aan veteranen verstrekken. Het aanbod is divers en iedereen doet mee: van garages en opticiens tot bakkers en toneelgezelschappen. En wekelijks komen er meer bedrijven bij.

Daarnaast willen we iets betekenen voor de werkzoekende veteraan. Elke veteraan heeft namelijk het recht om deel te nemen aan de arbeidsmarkt. Uit ervaring weten we dat veteranen bovengemiddeld presteren. Ze zijn gedisciplineerd, oplossingsgericht en hebben een enorme teamgeest. Dat zijn kernkwaliteiten die in het bedrijfsleven erg gewaardeerd worden. Met meer dan 100 vacatures op de website van Onbekende Helden zijn we goed op weg. Uiteindelijk willen we alle werkzoekende veteranen aan een passende baan krijgen.

Mensen vinden het apart dat ik me inzet voor veteranen terwijl ik geen oud-militair ben, maar ik zie het als mijn maatschappelijke plicht. Op deze manier kunnen we als maatschappij iets terugdoen voor de militairen die ons zoveel hebben gegeven. In mijn ogen is dit heel normaal.

Ik kan de wereld niet veranderen, maar dat is geen reden om niks te doen. Dit heeft altijd in mij gezeten. Als horecaondernemer nodigde ik bijvoorbeeld het lokale verzorgingstehuis uit. Dan kwamen de vrijwilligers met alle bewoners in rolstoelen en bedden naar het café. Ze vonden het heerlijk om buiten de deur te zijn! Met dezelfde instelling zet ik me nu in voor Onbekende Helden. De afgelopen zeven maanden hebben we al zoveel voor onze veteranen bereikt. Dit maakt mij een blij mens en geeft alleen maar meer energie om door te gaan.‘