‘Strips vind ik heel geschikt om verhalen te vertellen’
“Twee en een half jaar geleden stond ik in mijn atelier te kijken naar drie emmers zand uit Kamp Holland te Afghanistan. In eerste instantie om het te mengen met olieverf en een schilderij te maken over de Nederlandse inzet in Afghanistan. Maar ik had eigenlijk totaal geen idee wat ik ermee aan moest. Ik moest meer over de missie te weten komen en ben toen militairen en veteranen (voornamelijk leeftijdsgenoten) gaan interviewen uit mijn eigen woonplaats Dongen. Zij vertelden over hun ervaringen, wat ze hadden meegemaakt tijdens hun uitzending en ook hoe het was om weer terug in Nederland te komen.
Bijzondere verhalen vragen om een bijzondere vertelvorm. In stripvorm dus. Ik vind het fascinerend hoe mensen handelen in heftige situaties. Wat doet zo’n uitzending met je als mens? Hoe kom je ervan terug en hoe ga je met die ervaringen om?
Als je het er al over hebt, en zeker in een klein dorp als Dongen, krijg je vaak te horen: “Oh die van die is daar ook geweest, misschien wil hij ook wel wat vertellen.” Uiteindelijk heb ik zes personen geïnterviewd van de tientallen militairen en veteranen uit Dongen die zijn uitgezonden naar Afghanistan. Ik keek er wel van op hoeveel verhalen in mijn eigen dorp te vinden waren. Daarmee besloot ik het ook tot een lokaal project beperkt te houden.
De strip vind ik een heel erg geschikt medium om verhalen te vertellen. Je kan de lezer aan de hand meevoeren door het verhaal en de omgeving laten zien. Voor deze strips is een goede documentatie erg belangrijk. Om zo een sfeer van echtheid op te roepen. Ik vind het belangrijk dat militairen en veteranen ook erkenning en respect krijgen voor wat ze hebben meegemaakt en doorstaan. Dat is voor veel mensen soms nogal een issue. Het lijkt erop dat wanneer je achter ‘onze jongens en meiden’ staat je ook tegelijkertijd achter oorlogvoering staat. Zelfs al sta je als persoon niet achter militair ingrijpen. Persoonlijk ben ik ook antimilitaristisch ingesteld, zij het met een behoorlijke fascinatie voor krijgsgeschiedenis.
In mei dit jaar kreeg ik de kans zelf naar Afghanistan te gaan en bezocht ik in Kabul Sound Central Festival. Een festival waar jongeren en jonge artiesten zichzelf veilig en vrij kunnen uiten. Hoe antimilitaristisch ik ook ben, dit festival was volgens mij niet mogelijk geweest zonder de verdrijving van de Taliban.
Verhalen zijn er om verteld te worden en dat drijft me ook om verhalen vast te leggen, te verspreiden en het een plaats te geven. Een monument als het ware, alleen dan op papier”.