De kunst van het verwerken: 'St. Batavus'
Ton Hermes (1952), was van 1977 tot halverwege 2006 in dienst bij de Koninklijke Landmacht. Hij werd in die jaren twee maal uitgezonden naar voormalig Joegoslavië. De eerste keer met DUTCHBAT I in Srebrenica en de tweede keer naar Busovaca, met SFOR 7.
Schilderen en tekenen deed hij altijd al. Zijn aanleg was tegelijkertijd ook zijn drijfveer om zijn talent verder te ontwikkelen. Ook tijdens zijn diensttijd heeft hij alle gelegenheden te baat genomen om te tekenen en te schilderen, zelfs in Srebrenica.
Na zijn missies weer terug in Nederland overheerste het gevoel, als bij vele veteranen na hun terugkeer, dat hij terugkeerde vanuit een andere wereld in een hem bijna vreemde wereld…
In deze Nederlandse wereld ging het over heel andere dingen dan waar hij tijdens zijn uitzending mee bezig was geweest, wat hij had gedaan, waar hij met zijn maten over had gesproken.
In het Nederland dat hij bij terugkeer aantrof, speelde het geloof steeds minder een rol en bleek de mens steeds meer op zoek te gaan naar surrogaatheiligen.
Het schilderij St. Batavus is de eerste van een drietal ‘kerkramen’ die Ton Hermes schilderde na zijn terugkeer.
Toen, terug van zijn missies was de Heilige Batavus, de wielerheld, de meest aansprekende en dankzij het WK in 2012 voor de hand liggende verbeelding van een surrogaatheilige.
Nu, gezien de tijd van het jaar, met de Tour de France in volle gang, is de keuze om juist dit werk in de spotlight te plaatsen natuurlijk ook weer alleszins verklaarbaar …
Het gaat immers -weer- om één van de surrogaatheiligen in de sport. Om oranje-gekte natuurlijk, maar vooral om wielersport, Alpe d’Huez, beklimmingen van de tweede en derde categorie. Maar ook om de barstjes in het mooie beeld, toen het epo-craquelé en als gevolg van de dopingschandalen.
Het schilderij St. Batavus vormt een parodie op de sportreligie en steekt, met subtiele grapjes, een beetje de draak met het heldendom in de sport.