Lach of ik schiet!
Militaire humor is zo oud als de oorlog zelf. Het fenomeen kent vele vormen, vol stereotypen: een rijk mengsel van grappen, gedichten en liedjes. Militaire humor heeft vooral een aantrekkingskracht en functie omdat het militaire beroep zo bijzonder en soms veeleisend is. Ook in het uitzendgebied – of juist daar – verzinnen militairen regelmatig practical jokes.
De Checkpoint die volgende week verschijnt staat daarom in het teken van ‘humor’, met onder meer een inzending van Libanonveteraan Roel van Essen, onder de titel ‘Zure regen’:
“De helft van ons peloton was na een half jaar al naar huis, de helft van onze opvolgers was op de post in Libanon gearriveerd. We hadden een week om hen in te werken. Als groepscommandant was ik belast met een aantal zaken, waaronder een stukje inwendige dienst. Daarbij hoorde het wekelijks ontsmetten van ons toilet.
Het toilet bestond uit een rond polyester hokje met ingegoten wc-pot, ‘de raket’ genaamd. Dat stond op een frame van stalen balken, boven een oude grot. Bovenin de grot was met springstof een gat geslagen, en op die manier hadden wij vrij weinig last van de stoffen die in het toilet verdwenen: je ging zitten, deed wat de natuur van je vroeg en na een paar seconden hoorde je uit de verre diepte een zachte plof.
Toch moest het toilet regelmatig ontsmet worden. Dat gebeurde één keer per week met een mengsel van diesel en benzine. Ook dat moest natuurlijk aan de opvolgers uitgelegd worden, dus ik vertelde tegen een van de nieuwe collega’s: “Luister, elke donderdagochtend ontsmetten we hier het toilet met één deel diesel, twee delen benzine. Daarna een krant in de fik steken, in het gat laten vallen, wegwezen, uit laten branden en na een uurtje de zaak overgieten met chloorkalk. Daarna kun je er weer een week tegen. Succes!” De collega knikte, hij begreep het.
Even later zag ik ’m lopen met drie jerrycans. De eerste jerrycan: het labeltje ging eraf en de inhoud verdween compleet in het gat. Ik dacht: hij zal toch niet… Maar jawel, de inhoud van de tweede en derde jerrycan ging erachteraan. Hm… 40 liter benzine en 20 liter diesel, dat zal een redelijk grondige ontsmetting worden…
Betrokken collega pakte een krant, stak ’m aan en liet hem in de pot vallen. Daarna sprong hij snel achteruit. Maar goed ook: 60 liter benzine/diesel/strontmengsel kwam met een doffe plof tot ontbranding. Het deksel van ‘de raket’ vloog een stuk omhoog, gevolgd door wat we nu zure regen zouden noemen. Nou ja, zuur… Het was bruin tot zwart.
De nieuwe collega zat onder de smurrie en stonk een uur in de wind. Ik lag ondertussen, samen met een paar andere maten van de oude ploeg, gierend van het lachen op de grond. Het kostte me wat moeite om hem uit te leggen dat twee delen benzine en één deel diesel iets anders was dan twee cans benzine en één can diesel…”
