‘Arts binnen de Luchtmacht is avontuurlijker’

‘Mijn tante is huisarts. Van jongs af aan hoor ik verhalen van haar. Ik ben daardoor erg geïnteresseerd geraakt in de mens: zowel in de biologie als de psychologie. Dit deed me ook besluiten om geneeskunde te studeren. De meeste geneeskundestudenten gaan na de studie gelijk door naar een specialisatie of een promotietraject, maar ik wilde me graag breder oriënteren. De Luchtmacht bood een mooie gelegenheid daartoe. Ik kan er een beetje van alles doen: ik werk als huisarts, leer over onder andere hygiëne en bedrijfsgeneeskunde. En dat allemaal in een avontuurlijke omgeving met een speciaal soort mensen.

Ik heb twee uitzendingen meegemaakt: in 2013 naar Afghanistan en in 2015 naar Mali. In Afghanistan was ik senior medical officer. Dit betekent dat ik de huisarts was van de Nederlandse troepen en eindverantwoordelijke voor de zorg voor alle troepen in Afghanistan. In Mali was ik helikopterdokter. Dit klinkt veel spannender dan het daadwerkelijk was. Wanneer de VN besloot dat een patiënt moest worden opgehaald met een helikopter, ging ik mee als behandelend arts. Helaas, of gelukkig eigenlijk, heb ik maar twee vluchten meegemaakt. De mensen die ik moest behandelen waren vooral VN-soldaten van verschillende landen, maar ook gewonde burgers. Op een van de vluchten vervoerden we ook vijf kinderen bij die gewond waren geraakt omdat ze met munitie hadden gespeeld. Dat was een heftige vlucht. Iedereen onder mijn verantwoordelijkheid heeft het gelukkig overleefd!

Mijn functie tijdens de missie was op zichzelf niet heel druk. Ik moest regelmatig mezelf vermaken en taken voor mezelf verzinnen. De mensen om me heen hebben de ervaring bijzonder gemaakt. Het speciale aan missies is, volgens mij, het gevoel dat je krijgt dat je er het beste van moet maken met z’n allen. Je ziet elkaar de hele dag door en je slaapt nooit alleen. Er hangt een hele speciale sfeer met een bijzondere dynamiek die moeilijk terug te vinden is in de burgermaatschappij. Daar heb ik alleen maar positieve herinneringen aan overgehouden.

Nu heb ik besloten om aan de huisartsenopleiding te beginnen. Werken als huisarts binnen de Luchtmacht heeft me veel gebracht. Het lijkt me interessant om de kennis die ik heb opgedaan te gebruiken in werk met andere groepen in de maatschappij, zoals jongeren en ouderen. Door mijn werk met militairen en veteranen heb ik ervaring en kennis opgedaan die ook relevant is voor mijn toekomstige werk als “gewone” huisarts. Mensenkennis bijvoorbeeld: tijdens de missie was ik in divers gezelschap. Er waren mensen met een gevechtsfunctie, maar bijvoorbeeld ook piloten, analisten, onderhoudsmonteurs en niet te vergeten de lokale bevolking. Deze ervaring geeft me een voordeel in mijn toekomstige werk: ik heb een beter beeld van patiënten met een verschillende achtergrond en kan me daardoor ook beter inleven. Dat is een belangrijke kwaliteit voor een huisarts.

Nu wacht ik ongeduldig op nog een aantal gesprekken voordat ik weet of ik ben aangenomen voor de huisartsenopleiding. Ik hoop dat het lukt! Zo kan ik mijn ervaring en kennis goed gebruiken in de maatschappij.’