‘Let op je naaste collega’s en help elkaar, als buddy’s’

‘Medisch gezien heb ik erger ervaren tijdens mijn uitzendingen. Daar zag ik ook collega’s op de operatietafel in plaats van onbekenden en dat maakt de afstand nu wat groter. Op uitzending zijn het ook allemaal zeer fitte mannen en vrouwen tussen de 20 en 35 jaar die zeer zwaargewond zijn geraakt en soms ook 3 of 4 ledematen moeten missen, dat is verschrikkelijk om te zien. Als ze het al overleven zullen ze de rest van hun leven met enorme, zichtbare littekens moeten leven. Een corona-patiënt ligt met een heel lichaam in een bed en daar lijkt vanaf de buitenkant niet zo veel mee aan de hand te zijn. Niets is minder waar natuurlijk, ook zij zijn er zeer slecht aan toe, maar het toont anders, voor mij in ieder geval wel.’

‘Voor de IC-verpleegkundigen die dag en nacht aan het bed staan en contact hebben met de familie van de patiënt is het natuurlijk erg pittig. Er sterven helaas meer patiënten dan normaal op de IC-afdeling en de werkdruk is hoger. Ook mag geen of bijna geen familie aanwezig zijn wanneer een patiënt op sterven ligt, dat vind ik wel heftig.’

‘Het is belangrijk dat Defensie kan helpen in deze situatie. Bij veel Defensie collega`s zit het in het DNA om je continu aan te passen aan nieuwe situaties, de ‘can do’ mentaliteit. Niet denken in problemen maar in oplossingen, vindingrijk zijn met de schaarse spullen die je hebt. Ook denk ik dat wij anders omgaan met ethische problemen, omdat je op uitzending regelmatig duivelse dilemma`s voorgeschoteld krijgt en direct moet handelen. In onze Nederlandse wereld zijn we dat niet gewend, we hebben altijd alles qua materiaal voor handen, we hebben geen mass casualties, we zijn geen zorg under fire gewend. Je maakt hier andere keuzes dan wanneer er kogels om je oren vliegen terwijl je met een patiënt bezig bent in het veld bijvoorbeeld. En als je het grotere plaatje bekijkt, hebben onze planners erg veel ervaring met het coördineren van de patiënten door heel Nederland. Dat is veel waard in deze tijden.’

‘Mijn advies aan (zorg)medewerkers tijdens deze coronacrisis? Binnen Defensie maken wij altijd gebruik van buddy’s. Spreek met een collega met wie je het goed kan vinden af dat jullie elkaar in de gaten houden. Praat over wat je dwars zit of wat indruk op je heeft gemaakt. Er zijn genoeg mensen bij wie je terecht kunt voor een gesprek. Maar je moet wel zelf aan de bel trekken. Niet door blijven gaan, want daar zijn zorgmedewerkers vaak goed in: zorgen voor anderen maar niet voor jezelf. Voor iedereen is het anders, iedereen ervaart het anders. Let op je naaste collega’s en help elkaar, als buddy’s.’