Wat doe je als militair thuisfront?

27 juli 2016
Deel dit bericht:
Marieke Vos-Hardonk werd verliefd op een militair. En militairen moeten soms op missie. Maar wat doe je als het dan echt zo ver is? In haar boek ‘Kamelen op de lijn’ vertelt ze over haar ervaringen als militair thuisfront.

‘Ik heb mijn man leren kennen bij wederzijdse vrienden. Dat was tijdens het EK in 2000. Wij houden allebei niet van voetval dat is waarschijnlijk de reden dat we alleen oog voor elkaar hadden ;-).

Portret van Marieke Vos met haar boek Kamelen op de lijn in haar handen

Hij werkt al 20 jaar bij Defensie, en is in voormalig Joegoslavië (UNPROFOR) en Afghanistan (ISAF) geweest. Hij was in eerste instantie niet blij toen hij op missie moest. Hij bleef liever bij ons thuis. Maar naarmate het opwerk traject vorderde kreeg hij wel zin in zijn werkzaamheden daar. Hij is erg loyaal naar de baas, dus als je moet, dan ga je. Hij zag ook dat ik mijn mannetje thuis wel stond. Hij had er alle vertrouwen in dat we het zouden redden.

Wel verzachten, maar niet veranderen. We hebben ze zo goed mogelijk voorbereid door er open over te praten. En door op alle vragen zo eerlijk mogelijk antwoord te geven.

Ik heb een aftelwandkleed gemaakt waaruit ze iedere zondag een cadeautje en een kaart mochten halen. Dat maakte de tijd iets tastbaarder tijdens de missie.

Toen hij terugkwam hebben we de balans thuis geleidelijk weer gevonden. In het begin was het vooral aftasten: kleine stapjes tegelijk. In mijn boek vergelijk ik die eerste periode met een kruising tussen de wittebroodsweken en een kraamtijd. Daarin moet je ook aan elkaar wennen en aan je nieuwe, dagelijkse leven.

Mijn advies aan andere thuisblijvers? Dat vind ik moeilijk, ieder thuisfront is immers anders, net als iedere militair èn iedere missie anders is. Wij hebben er veel aan gehad dat we zijn blijven praten over alles. Jeroen over zijn werkzaamheden en ervaringen daar. Ik over de mijne hier. We gebruikten Skype en Whatsapp, maar dat was niet altijd even makkelijk. De verbinding viel vaak weg. ‘Er staan kamelen op de lijn’, zeiden we dan.

Ook moeilijke momenten hebben we eerlijk besproken. Net als na de missie en tijdens het schrijven van mijn boek. Op deze manier bleven we met elkaar verbonden en begrijp je de ander beter.’

Marieke kon zelf nauwelijks goede informatie kon vinden voor de familieleden van militairen die worden uitgezonden, besloot ze zelf maar het boek te schrijven dat ze had willen lezen. ’Kamelen op de lijn’ is onlangs uitgekomen. Je kan het boek hier bestellen, en volg ook de pagina op Facebook.