De laatste Checkpoint van dit jaar staat in het teken van nabestaanden. De ouders van de in Afghanistan gesneuvelde Mark Schouwink vertellen over hun zoon:
Mark was absoluut niet bang. (… ) Hij had wel ooit gezegd: als me wat overkomt, dan wil ik liever dat het in één keer afgelopen is, dan dat ik beide benen kwijt ben. Wij gingen er ook niet vanuit dat er iets zou gebeuren. Dat moet je ook niet doen, dan word je als moeder hartstikke gek.
De weduwe van de Afghanistan omgekomen Robert Donkers gaat jaarlijks met hun zoontje naar een weekend voor gezinnen die achterblijven. Ze vertelt hoe ze ondanks hun verlies toch even onbezorgd kunnen genieten:
Het is heel ongedwongen en toch ook fijn om af en toe met elkaar te praten en te ervaren dat je niet de enige bent: iedereen ervaart bepaalde dingen hetzelfde. En dat is toch anders bij mensen uit je eigen omgeving, die een gezinnetje hebben of samen zijn…
Marinier Tim van der Poel vertelt over de emotionele nabestaandenreis naar Afghanistan die hij begeleidde.
Hele dagen en nachten hebben we zitten praten. Het was heftig en confronterend. Maar de meeste ouders die ik sprak, zagen deze reis wel als een puzzelstukje in het verwerkingsproces.
Daarnaast onder meer een fotoverslag van monumentjes in uitzendgebieden en een verslag van de fakkeltocht voor nabestaanden.
Onderschrift bij foto in de header: In de documentaire Gesneuveld komen familieleden, vrienden en collega’s aan het woord van de 25 Nederlandse militairen die in Afghanistan het leven lieten.
Foto: Harold Pereira/archief.