Meivlieger Henk Sitter

Sitter wilde nooit als held neer worden gezet. Hij kon als geen ander duidelijk maken dat bij heldendom ook gevoelens van verdriet, verontwaardiging en verwarring horen. Dat was zijn boodschap, waarvan hij hoopte dat die de huidige generatie jonge veteranen van nut kon zijn.

Dapperheidsonderscheiding

Sitter werd voorgedragen voor een dapperheidsonderscheiding. Echter bij het verschijnen voor die commissie geraakte hij met hen op de voor hem zo kenmerkende manier in een woordenstrijd. Toen hij vroeg of zijn gesneuvelde vriend Ton Bodaan ook onderscheiden zou worden, werd hem meegedeeld dat dit niet kon, daar hij niet meer in leven was. Voor Henk Sitter, nog diep onder de indruk van de gebeurtenissen in de meidagen, was dit teveel en hij verliet de zitting. Bodaan heeft later overigens wel degelijk postuum de Militaire Willems-Orde gekregen. Sitter zou een van de weinige, zo niet de enige, vlieger blijven die ondanks een luchtoverwinning en zijn inzet op alle vijf dagen van de strijd in mei 1940, geen enkele onderscheiding heeft gekregen. (Zie ook Checkpoint 5-2014)

Militaire eer

In een door de Koninklijke Luchtmacht in het NRC geplaatste overlijdensadvertentie verwoordt  luitenant-generaal A. Schnitger, de Commandant Luchtstrijdkrachten, de betekenis van de inzet van de meivliegers: ‘Het optreden van Henk Sitter en zijn collega mei-vliegers tijdens de eerste vuurdoop van het Nederlandse luchtwapen wordt binnen het Commando Luchtstrijdkrachten met groot respect in ere gehouden en geldt onverminderd als inspiratiebron voor het huidige luchtmachtpersoneel.’ Niet voor niets werd Sitter op 22 september 2014 met militaire eer begraven. Een eer die alleen weggelegd is voor hen die officieel voor dapperheid zijn onderscheiden.

Luister naar zijn verhaal

Na registratie en inloggen op de website van de interviewcollectie is het interview direct te beluisteren via deze link.