Mijn medaille - Ron
‘Mijn DIG staat voor een nieuw begin.’
Zo hard als kan, rijdt de jeep met daarin de 29-jarige Ron Deelen, sergeant van 1 (BE/NL) VN Transportbataljon, langs de UNHCR-vrachtwagen die zojuist is stilgevallen. De chauffeur ervan is dodelijk getroffen door de aanhoudende kogelregen afkomstig van de strijdende partijen aan weerszijden van de weg. Als de jeep de truck gepasseerd is, boort de eerste kogel zich in Rons arm, meteen gevolgd door een tweede. Hij krimpt ineen van de pijn. Een derde treft daardoor slechts zijn hoofdsteun.
Groen bloed
Ron behoudt in ’93 zijn leven, maar verliest zijn biceps en eenderde van zijn triceps. En misschien nog wel het ergste: zijn toekomstperspectief. Want tot logistiek werk is hij niet meer in staat, beseft hij. Ron: ‘Ik ben zoon van een militair, er stroomt groen bloed door mijn aderen. Ik was als de dood om afgekeurd te worden.’ Wanneer minister van Defensie Ter Beek hem bij de uitreiking van zijn Draaginsigne Gewonden (DIG) vraagt wat hij voor hem kan betekenen, bedenkt Ron zich geen seconde: ‘Zorg dat ik militair mag blijven’.
Dankzij de minister en, in latere jaren, door handig kunst en vliegwerk en veel doorzettingsvermogen van Ron zelf, weet hij niet zomaar een plek binnen Defensie te behouden; hij wijdt de rest van zijn militaire carrière aan de zorg voor actief dienenden, veteranen en burgers. Hij is onder meer hulpverlener en plaatsvervangend hoofd Personeelszorg tijdens de Afghanistan missie. ‘Ik heb altijd geprobeerd anderen te helpen om tegenslag te boven te komen’, vertelt Ron, die inmiddels over ruim drie jaar functioneel leeftijdsontslag zal krijgen, ‘omdat ik mezelf ook nooit heb willen laten verslaan.’
1 / 1
Geestelijk verruiming
Hoewel hij het niet liet merken, vreesde Ron door zijn fysieke beperking ruim twintig jaar lang voor zijn plek in het leger. Tot een paar jaar geleden. Toen besloot hij zijn eeuwige spanning daarover niet langer onder stoelen of banken te steken. Hij geeft er nu zelfs lezingen over. En hij tatoeëerde zijn DIG op zijn arm, verstrengeld met zijn sterrenbeeld, uit trots op de doelen die hij zich durfde te stellen en wist te bereiken. ‘Op mijn gezonde arm, omdat focus op datgene wat er nog wél is, het meeste brengt.’
Zijn DIG is heel belangrijk voor hem. ‘Het erkent dat mijn verwonding is ontstaan terwijl ik met mijn maten zorgde voor vrede en veiligheid. Er spreekt waardering uit. En het staat voor mij voor een nieuw begin. Want die beschieting destijds mag me lichamelijk beperkt hebben, geestelijk heeft het me verruimd. Zonder had ik mezelf nooit zo uitgedaagd. Ik ben opgeklommen van mavo-niveau naar post-hbo, en ik heb voor veel mensen iets kunnen betekenen. Niet met mijn lijf, maar wel met mijn doorzettingsvermogen en mijn mond.’
Een medaille is een officieel teken van erkenning en waardering, maar ook persoonlijk van grote betekenis door de herinneringen die eraan verbonden zijn. In de maandelijkse rubriek Mijn medaille vertelt een veteraan over een speciale medaille of een situatie waarin deze een belangrijke rol speelde.