No guts, no glory - Tjacco
‘Ik heb er belang bij dat anderen weten van mijn PTSS.’
‘Ik ben geestelijk invalide. Een heftig label misschien, maar mij brengt het rust. Want het verklaart waar ik al zolang zoveel last van heb. Ik bén ook echt invalide. Elke nacht heb ik nachtmerries. Altijd zie en hoor ik gevaren die er niet zijn. De minste of geringste trigger maakt me woedend, angstig of onzeker. En vaak kan ik alleen onder begeleiding van iemand die ik echt vertrouw mijn huis uit. Ik heb zware PTSS, voor de rest van mijn leven.
Geaccepteerd worden
Over mijn diagnose heb ik nooit geheimzinnig gedaan. Ik heb er belang bij dat iedereen om mij heen weet wat ik heb. Want het liefst van alles wil ik geaccepteerd worden, ook al kan ik soms nors overkomen of een beetje merkwaardig reageren. Dat lukt alleen als mensen het snappen.
Ik ben ervaringsdeskundig ambassadeur bij het Platform Chronisch zieke Politiemensen. Zodra ik het lichamelijk en geestelijk aankan, ga ik een opleiding volgen als PTSS-ervaringsdeskundige. Want ik wil iedereen waarschuwen om geen masker op te zetten, zoals ik jarenlang wel deed. Trek op tijd aan de bel binnen en buiten je organisatie of opleiding, ongeacht je leeftijd of beroep.
Onverschrokken
De PTSS heeft zich in mij geworteld vanaf 1993, toen ik als agent begon bij de gemeentepolitie in Heerlen, indertijd een hele criminele stad. Wekelijks had ik te maken met doden, zwaargewonden en geweldsdelicten. Dat vond ik niet erg, want spanning en geweld gaven me een kick. Ik zocht extreme situaties op. Als collega’s een stapje terug deden sprong ik er juist bovenop. Ze waardeerden me om mijn onverschrokkenheid. En ik voelde me nuttig.
Maar alle ellende die ik zag begon zich te wreken. Ik voelde geen emoties meer. Ik was ook niet meer geïnteresseerd in wat iemand te vertellen had. En ik nam ‘het monster’ mee naar huis. Mijn gezin had het zwaar te verduren. Ik vervreemde van mijn vrienden. Zelfs in de supermarkt gebruikte ik intimidatie als er iets niet naar mijn zin ging.
Herkenbare symptomen
Ik negeerde de signalen en de traumatische ervaringen stapelden zich verder op. Tot het in 2014 echt te veel werd. Ik zag toen een buurtkindje overlijden na een aanrijding. Een paar weken later werd ik door voetbalsupporters zwaar mishandeld. Ik werd paranoia en extreem agressief, kreeg nachtmerries, voelde me lichamelijk ziek. Ineens waren daar de emoties, ongedoseerd. Symptomen die ik herkende van collega’s met PTSS.
Hulp
Ik heb intensieve therapie gehad. Ik moet leren leven met mijn PTSS. Mijn gezin en ik krijgen hulp van maatschappelijk werk vanuit het Nederlands Veteraneninstituut. Zij hebben me ook op de wachtlijst geholpen voor een PTSS-buddyhond. Daarmee hoop ik, in combinatie met medicijnen, mijn kwaliteit van leven enigszins te verbeteren en weer een beetje terug te keren in de maatschappij.’
Heb je vragen of zoek je informatie? Politie: voor hulpvragen en hulpverlening kun je contact opnemen met het 24/7 Loket politie via 0800 – 1218 of info@247loket.nl. Veteranen: neem contact op met het Veteranenloket via 088 334 00 00 of info@veteranenloket.nl.