Nederlandse militairen in Afrika
“Ik had niet verwacht dat het nog armer kon, maar dat was wel het geval.”
Nederlandse veteranen hebben op bijna elke denkbare plek ter wereld gediend om zich in te zetten voor vrijheid, vrede en veiligheid. In de aanloop naar de Nederlandse Veteranendag 2018 op 30 juni a.s. delen we daarom enkele wetenswaardigheden over de werelddelen/regio’s Europa, Azië, Midden-Oosten en Afrika. Vandaag: Afrika, het continent waar ongeveer 10.000 Nederlandse militairen op missie zijn geweest.
Foto's: Nederlands Instituut voor Militaire Historie
De eerste Nederlandse deelname aan een vredesmissie in Afrika dateert van 1960. Toen Congo onafhankelijk werd, verliep dat chaotisch. De Congolese regering vroeg de VN om hulp bij het herstellen van de orde. Nederland leverde drie jaar lang een kleine militair-geneeskundige bijdrage aan de omvangrijke vredesmacht van de United Nations Operation in the Congo (UNOC).
Vertrouwd operatieterrein
De afgelopen twee, drie decennia kwam Afrika steeds hoger op de internationale veiligheidsagenda. Ook voor de Nederlandse krijgsmacht werd Afrika een vertrouwd operatieterrein. Zo’n vijftien missies op het Afrikaanse continent volgden, van Namibië en Angola tot Eritrea en Sudan, met de Nederlandse bijdrage aan een vredesmissie in Mali als actuele uitsmijter.
Schoonheid en armoede
Veel Nederlandse militairen werden betoverd door de schoonheid van het oude continent, maar zeker ook de armoede maakte indruk. In tal van Afrikaanse landen heerst nog altijd bittere armoede en lijdt de bevolking soms honger, zeker in uitzendgebieden die jarenlang door oorlog geteisterd zijn. In onze interviewcollectie vertellen veteranen van tal van missies in Afrika over hun bijzondere ervaringen. Juist de primitieve omstandigheden en de armoede onder de bevolking blijven in het geheugen gegrift staan. Een aantal veteranen vertelt hierover:
Mozambique (1993-1995)
“Toen ik op uitzending ging naar Mozambique, wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Het had toen de naam het armste land van de wereld te zijn. Eenmaal daar was alles zo vervallen, ik snapte waarom het een van de armste landen van de wereld werd genoemd. Ik had me alleen wel vergist in de grote stad. Daaromheen waren wel veel lemen hutten, maar de stad…ja…dat was gewoon een stad!”
De armoede drong pas tot mij door toen ik in een winkel kwam en zag dat daar alle schappen leeg waren. Dat was voor mij echt een andere wereld.
Angola (1991-1997)
Ik zat in een gevaarlijk en onrustig gebied en er lagen veel mijnen. De bevolking, maar ook de soldaten, die woonden in het oerwoud in grote armoede.
“Het oerwoud was voor ons vaak ook nog lastig te bereiken. Er was daar dan ook helemaal niks georganiseerd: geen arts, ziekenhuis, voedsel of winkeltjes. Alles wat voor ons zo vanzelfsprekend was, dat was daar gewoon niet aanwezig”.
Ethiopië/Eritrea (2000-2001)
“Vanaf de aankomst in Asmara was het wennen aan de omstandigheden, vooral het klimaat en de enorme armoede. Ik had niet verwacht dat het nog armer kon, maar dat was wel het geval. Je ziet de plaggenhutjes en ik kon alleen maar denken: ‘de tijd heeft hier stil gestaan.’”
De dingen die wij zo normaal vinden, die waren daar niet. In Asmara hadden ze nog wel wat flatgebouwen, maar verder in het land waren het vooral dorpjes, waar gewoon echt niks was.
Geïnteresseerd in intrigerende verhalen van andere veteranen die vertellen over hun missie in Afrika? Ga dan naar www.veteranenvertellen.nl en beluister meer!