Voor het eerst in 20 jaar reisde Thamara Batenburg dit jaar terug naar het missiegebied in Bosnië. Haar bezoek was te zien in de serie ‘Mijn Missie’ van Omroep Max. Onlangs keerde ze voor de tweede keer terug naar Bosnië Herzegovina. Het land waar zij zich in 1997 inzette voor vrede en veiligheid. Opnieuw een reis met veel indrukken.
In mei 2017 reisde ik voor de documentaire ‘Mijn Missie’ van Omroep Max terug naar het missiegebied. Het was na 20 jaar voor het eerst dat ik terugkeerde. Op 23 september 2017 bezocht ik Bosnië Herzegovina opnieuw.
Dit keer voor de ontwikkeling van ons project waarmee ik de vrijheid, veiligheid & vitaliteit in Bosnië Herzegovina stimuleer. Dat dit nog steeds aandacht verdient, was ook nu duidelijk te zien.
Met Jeroen Visscher en Rob Scholte van Stichting Veteranen Actief heb ik 700 kilometer door de bergen gereden. Op de route bezochten we meerdere missieplaatsen waar de Militaire Nederlanders hebben gediend.
Bij de bezochte missieplaatsen is er nog veel werk te verrichten. Plaatsen waar genocide heeft plaatsgevonden, zoals Amici. We bezochten tijdens de reis een vluchtelingenkamp voor vrouwen uit Srebrenica. Tijdens de oorlog kwamen 8000 mannen om in Srebrenica. Velen vrouwen verloren hun man en/of zoon, vader, broer, oom, neef, zwager.
Nu wonen deze vrouwen met tien personen, die vaak niet familie gerelateerd zijn, in een klein huis en zijn de kansen op de arbeidsmarkt heel klein. Op dit soort plaatsen ervaar je dat de vrijheid nog altijd erg beperkt is.
De wederopbouw van het land is enorm ontwikkeld. Maar toch is er nog genoeg te doen. Zoals bijvoorbeeld het onderwijs: 21e -eeuwse vaardigheden en de facilitaire voorzieningen van de basisscholen in het buitengebied (gebergte).
Tijdens dit bezoek is het project ‘Footprint’ van start gegaan. Het project ‘Footprint’ richt zich op sport en onderwijs. Samen met de plaatselijke burgemeester in Sarajevo heb ik het sportpark geopend. Een positieve omgeving waar jongeren vanaf nu samen kunnen sporten. Tevens motiveren we de jongeren initiatief te nemen voor een betere toekomst. Daarnaast heb ik kennisgemaakt met de directeur van de scholengemeenschap. Een man die los staat van politiek, levensovertuiging, religie, etc. en zaait voor een goede toekomst. De facilitaire voorzieningen op de basisscholen in het buitengebied zijn erg slecht. Kinderen moeten buiten naar de wc (in de winter temperaturen tot -17°C en veel sneeuw), verwarming ontbreekt en de muren zitten vol schimmel.
De volgende stap is het aanleren van 21e vaardigheden (Digitaal loket).
Met laptops en internet openen we de deur naar de rest van de wereld voor deze kinderen. Tijdens mijn bezoek heb ik een eerste indruk gekregen van het effect van dit project.
De Nederlandse geschiedenis leert ons dat vrijheid niet vanzelfsprekend is. Er is hard gevochten voor onze democratie. Dit hebben wij niet alleen aan onze voorouders te danken, maar ook vreemdelingen (de geallieerden) hebben hieraan bijgedragen. Er is een grote prijs betaald voor vrijheid. Sommigen betalen deze prijs nog steeds. Daarom is het belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen voor vrijheid, vrede en veiligheid voor de gehele samenleving. We kunnen onze vrijheid alleen beschermen als we ook willen vechten voor die van een ander.
Thamara is ambassadeur voor de vrijheid vanuit het Veteraneninstituut.