“Op de Dam voelde ik de druk op mijn schouders”
“Het applaus op de Dam na mijn speech drong niet direct tot mij door. Ik was heel erg geconcentreerd. Ik wilde dat alles goed zou gaan. Ik ben teruggelopen naar mijn plek en met een diepe zucht constateerde ik dat alles goed was gegaan. Iemand naast mij attendeerde mij op het applaus. Dat schijnt heel bijzonder te zijn. Het eerste applaus op de Dam was voor Koningin Beatrix, omdat ze terugkwam nadat de Damschreeuwer voor paniek had gezorgd. De tweede keer was na mijn speech.
Voor mij was het een moeilijke speech. Er stonden duizenden mensen op de Dam. En miljoenen mensen keken mee op de televisie. Het was mijn persoonlijke verhaal over het verlies van mijn zoon.
Ik voelde de druk op mijn schouders en het was niet gemakkelijk om te spreken. De speech ging over mijn gezin, maar ik wilde ook dat elke Nederlander er zich in zou herkennen. Respect tonen voor de Nederlandse slachtoffers was natuurlijk ook een belangrijk element uit de speech. Ik heb daarbij geprobeerd om iedereen recht te doen.
Het mooiste compliment kreeg ik van een oude heer van het Nederlands Auschwitz comité. Naar aanleiding van mijn stuk over de Tweede Wereldoorlog, zei hij: “Mag ik u bedanken. U heeft ons gevoel zo mooi verwoord’. Na die woorden kreeg ik overal kippenvel. Dat compliment zal ik niet snel vergeten.
Voor mij betekent het ook veel dat ik veteraan ben. Dat gevoel verandert niet nu ik mijn uniform heb uitgetrokken. Aan de jonge veteranen van nu wil ik meegeven om goed voor elkaar te zorgen. Wees trots op het goede werk dat je gedaan hebt en zorg ook dat je in contact blijft met je maten. Bij een klein percentage gaat het bij terugkomst na een missie mis. Blijf daarom aan je maten vragen hoe het met ze gaat. Een mooie en makkelijke manier om elkaar te blijven ontmoeten is bijvoorbeeld op Veteranendag.
Veteranendag is fantastisch en een echt fenomeen geworden. Ik kan me nog herinneren dat ik voor beroepsmoordenaar werd uitgemaakt als ik in uniform over straat liep. Die tijden zijn voorbij. Extra speciaal is dit jaar natuurlijk het feit dat koning Willem-Alexander aanwezig is. Hij heeft een goede band met veteranen. Toen ik in 2011 met hem samen op Veteranendag stond zag ik dat hij met plezier in contact komt met veteranen.
Nu ik niet meer bij Defensie werk zet ik me op andere manieren in. Zo ben ik ambassadeur voor Stichting Hulphond. Ook zit ik in de Raad van Toezicht van natuurpark de Hoge Veluwe. Ik verveel me absoluut niet, maar ik mis sommige dingen natuurlijk wel. Ik mis vooral de mensen. Bij Defensie werken fantastische mensen. De loyaliteit is groot en de kameraadschap is goed. Je maakt samen heftige dingen mee en dat zorgt voor een goede band.”