‘Hertenpaté, cassoulet met eend en creools varkensvlees’. Dit is niet de menukaart van een restaurant met Michelinster, maar de inhoud van een Frans legerrantsoen zoals het meegegeven wordt aan Franse soldaten op mars in Afghanistan. Napoleon had al aangegeven dat een leger op zijn maag marcheert en ook vandaag de dag wordt dit nog steeds onderschreven als een belangrijke factor voor de prestaties van de krijgsmacht.
Nog steeds worden in de voedselindustrie allerlei mogelijkheden bestudeerd om toch eindelijk die pizza te ontwikkelen die smaakt naar een pizza en toch jaren goed blijft en gemakkelijk in een ransel kan worden meegenomen. Volgens de Britse krant the Guardian is deze pizza nu ontwikkeld. Dit nieuws was aanleiding voor de krant om eens te bekijken wat de troepen uit andere landen die in Afghanistan werden ingezet zoal meekregen aan rantsoen als ze op mars gingen. De eerdere opsomming van de inhoud van het Franse rantsoen was niet eens het meest smakelijke volgens de auteur van het artikel. Dat was toch wel het Italiaanse rantsoen dat naast een shot Grappa bestond uit onder meer pasta, kalkoen, bonensoep met rijst en fruitsalade.
Meer aandacht voor de smaak en verscheidenheid is niet alleen beter voor het moreel, maar zorgt er ook voor dat het rantsoen daadwerkelijk wordt opgegeten. Te vaak bleek dat militairen op een gegeven moment een lege maag verkozen boven weer eens hetzelfde ingeblikte rantsoen. De geschiedenis kent hier vele voorbeelden van. Amerikaanse vliegtuigbemanningen gestationeerd in Italië in de Tweede Wereldoorlog dreigden de ingeblikte Wiener sausages, die ze voor de zoveelste keer voorgeschoteld kregen, mee te nemen en in plaats van bommen op Wenen te droppen. De beroemde Merrill’s Marauders die tijdens de Tweede Wereldoorlog vijf maanden achter de Japanse linies in Birma hadden gevochten, hadden al die tijd geheel op de zogenoemde K-rations geleefd. Deze gedeeltelijk ingeblikte rantsoenen stonden op zijn best bekend als ‘beter dan niks’.
Met de invoering van de MRE’s (Meals, Ready-to-Eat), waarbij het verpakte voedsel door een chemische reactie zonder vuur opgewarmd kan worden, lijkt de problematiek zoals in Korea in ieder geval voorbij. Ook is de variëteit aan maaltijden aanmerkelijk uitgebreid, net als meer mogelijkheden voor bijvoorbeeld vegetarisch, halal en koosjer eten. Toch wordt ook deze voeding niet echt hoog aan geslagen. Bijnamen als Meals, Rejected-by-the-Enemy (maaltijden afgewezen door de vijand) zeggen op zich genoeg. Nog steeds gaat er niets boven versbereid voedsel. Dat verse eten bereiden is ondertussen ook steeds meer opwarmen geworden. Het eten in Kamp Holland in Uruzgan werd in Nederland bereid, kant en klaar diepgevroren naar Uruzgan vervoerd, waar het in ovens werd opgewarmd. Over de kwaliteit op zich werd weinig geklaagd, maar ook hier slaagde men er in de hitte van meer dan 40 graden Celsius in om zuurkool met worst te serveren.