“Een klein, blond meisje dat haar mannetje staat”
Deze week staat het blog in het teken van het verhaal van Kim Stolk, een goede vriendin van Rinke Wagenaar. Kim had van tevoren nooit gedacht dat Rinke zich bij de Koninklijke Militaire Academie (KMA) zou aanmelden. Nu vindt ze Rinke meer dan ooit passen bij Defensie.
“Rinke ken ik inmiddels zeker zo’n vijftien jaar. We zijn opgegroeid in hetzelfde dorp, hebben op dezelfde scholen en sporten gezeten, zij het niet altijd bij elkaar in de groep. Al van kleins af aan keek ik tegen Rinke op, omdat ze altijd d’r bekkie bij had. En omdat het een echt meisje-meisje was. Ze zag er altijd leuk gekleed uit, zat op toneel (had zelfs een keer een rol in Pittige Tijden bij Telekids) en kon ook nog eens goed dansen op jazzballet. Toen we later samen voetbalden en ze vertelde dat ze naar de KMA ging, dacht ik eerst; huh? Maar al snel vond ik het helemaal bij haar passen. Ik denk dat Rinke altijd op zoek is naar nieuwe uitdagingen, waarbij wordt geacht het onderste uit de kan te halen. Ook in haar keuze om naar de KMA te gaan zag ik dit terug.
In 2008 ging zij voor het eerst op uitzending. Iets wat voor mij heel ver weg lijkt, kwam nu heel dichtbij. Ik vond het stiekem ook best eng. Wat zijn de gevaren op en rondom zo’n kamp? Ik weet nog dat ze bezig was met het uitzoeken voor muziek op d’r begrafenis, just in case. Dat vond ik wel even slikken. En voor haar heel confronterend, lijkt me! In de tijd dat ze daar zat hebben we veel gemaild en contact gehad. Foto’s verschenen in mails en op sociale media en ik had en heb zo ongelooflijk veel bewondering voor haar nuchtere houding en hoe professioneel ze daar omging met haar verantwoordelijkheden. Dat moet natuurlijk ook, maar als ik het dan zag was ik echt trots. Een klein, blond meisje dat daar in alle meisjesachtigheid zich verre van meisjesachtig gedraagt, maar super stoer haar mannetje staat. Ik weet dat ze het niet altijd makkelijk heeft gehad. Het mooie aan Rinke vind ik dat ze niet bang is haar zwaktes of onzekerheden te tonen, ook in die tijd niet. Een mooie karaktereigenschap die haar zo puur maakt.
Toen ze terugkwam was ze een paar kilo’s kwijt en zag ik in haar ogen dat ze behoorlijk wat had gezien en meegemaakt. Een flinke levenservaring rijker, die haar ook buiten haar werk een rijker mens heeft gemaakt. Nog steeds ben ik supertrots op hoe ze als dansend, toneelspelend, meisjesachtig meisje is uitgegroeid tot een super stoer, professioneel en verantwoordelijke persoonlijkheid. En gelukkig heeft ze daarbij het lieve, meisjesachtige behouden”.