'Gaan we weer terug naar de vertrouwde situatie?'

Het is zondagavond. Meestal kook ik dan alvast voor meerdere dagen vooruit, omdat Franco op oefening is en ik er dus alleen voor sta. Zes jaar lang was dat aan de orde van de dag. Franco was met regelmaat in het buitenland. Maar vandaag zit ik, net als bijna alle andere dagen deze week, aan de keukentafel en kookt Franco. Tegenwoordig heeft hij een ‘kantoorbaan’ bij Defensie, waardoor hij nog maar zelden van huis is en dus veel tijd samen met ons gezin kan doorbrengen.

Over twee jaar zal de situatie weer veranderen. Dan gaat Franco weer een ‘operationele’ functie bekleden. Wij hebben de laatste dagen veel gesprekken over deze aanstaande verandering, want wil Franco dat nog wel?

Die waarin ik de kapitein ben van ons thuisfront en hij een functie bekleedt waar zijn hart sneller van gaat slaan? Of kiest hij voor een alternatieve baan buiten het Korps? Omdat hij niet meer zo veel wil missen van zijn gezin? Vanzelfsprekend is dit voor Franco een lastige keuze, maar ook voor mij is het geen uitgemaakte zaak.

Onze relatie is in de jaren dat Franco veel afwezig was altijd heel sterk geweest. Nu we leven als een ‘doorsnee’ gezin, realiseer ik mij dat onze relatie soms best wel onder druk staat. Dat merk ik aan heel simpele dingen. Zoals met elkaar afstemmen hoe laat we gaan eten, of de tv wel of niet aan mag tijdens het ontbijt en wie de kinderen ophaalt van de opvang. De meeste keren is het heel fijn om samen keuzes te kunnen maken. En het is ook heerlijk om op je geliefde te kunnen leunen als het even niet lekker gaat. Maar de momenten waarop wij het niet eens zijn, vind ik lastig. Inmiddels vinden wij steeds beter een weg hierin. En over twee jaar, als Franco weer veel weg is, zullen we moeite hebben met het feit dat wij het niet meer samen kunnen doen.

De column van Denise vind je in de Checkpoint van augustus 2018.