Anderen een hart onder de riem steken

28 april 2020
Deel dit bericht:
Claudia staat in het online erecouloir.

Veteraan Claudia Boerma (42) bereidt zich voor op een bijzondere Herdenking op 4 mei. Dat gaat iets anders dan verwacht. In plaats van een fysieke plek tussen 59 andere veteranen in de erecouloir op de Dam, brengt Boerma haar persoonlijke eerbetoon aan gevallen oorlogsslachtoffers dit jaar online. Dat heeft te maken met de gewijzigde opzet van de Nationale Herdenking vanwege het coronavirus, zonder veteranen en zonder publiek. Om de veteranen die in de erecouloir zouden staan, toch de kans te geven hun persoonlijke verhaal en motivatie te delen, ontwikkelde het  Nederlands Veteraneninstituut een online erecouloir. Claudia Boerma deelt haar bijzondere verhalen, ervaringen en levenslessen als het gaat over leven in vrijheid. 

Foto header: Charlie Wessels

“De huidige situatie zorgt ervoor dat mensen zich ineens bewust worden van de vrijheid waarin we leven in Nederland. Dat hebben we mede te danken aan de veteranen die daarvoor wereldwijd gestreden hebben. Ik ben trots dat ik een bijdrage heb kunnen leveren aan de vrijheid die we nu nog steeds hebben.”

Anderen helpen

Boerma was tussen 1997 en 2003 in dienst van de Koninklijke Landmacht en ging op missie naar Kosovo en Bosnië. “Mijn missies hebben me veel gebracht, in positieve én negatieve zin. De verwoesting die een land uitstraalt in én na een oorlogstijd blijft me altijd bij. Het leed dat je in de ogen van mensen ziet, is niet te beschrijven. Nu ben ik een van de jongere veteranen met PTSS. Aan de ene kant heeft wat ik heb meegemaakt mijn leven overhoop gehaald. Aan de andere kant heeft het me ook veel moois gebracht. Ik ben nu namelijk zo ver in mijn herstel dat ik andere mensen kan helpen te leven met een trauma. Dat vind ik een hele fijne gedachte.”

 

In 2003 kreeg ze eervol ontslag, waarna ze in de ziektewet belandde door PTSS. Op dit moment is ze bezig om, samen met haar hulphond Dingo (10) en haar andere dieren, naar Zweden te emigreren. Daar wil Boerma haar eigen praktijk opzetten om anderen te begeleiden in de verwerking van hun trauma.

Een hart onder de riem steken

Iedere veteraan in de erecouloir staat er met een persoonlijke reden. Dat geldt ook voor de veteranen die dit jaar de erehaag zouden vormen. Zo ook voor Boerma: “Het is waarschijnlijk mijn laatste jaar in Nederland, dus de laatste mogelijkheid om zoiets als veteraan te kunnen doen. Ik sta er in de eerste plaats voor mezelf en ben trots dat ik daar mag staan en samen met de anderen in de erehaag de veteranen van ons land mag vertegenwoordigen. Ik wil laten zien dat veteranen van alle leeftijden zijn. Daarnaast sta ik er voor alle andere veteranen die nog met zichzelf en hun trauma in gevecht zijn. Om ze een hart onder de riem te steken.”

 Stilstaan niet anders dan normaal

Hoewel de herdenking er deze keer anders uitziet dan Boerma had gehoopt, blijft de essentie voor haar hetzelfde. “Natuurlijk sta ik ook dit jaar stil bij de gruwelijke oorlogen die nooit meer zouden mogen gebeuren. En sta ik stil bij alle collega’s die niet zijn thuisgekomen na hun missies. Dat is niet anders dan normaal. Deze situatie zorgt ervoor dat mensen zich ineens bewust worden van de vrijheid waarin we normaal leven in Nederland. Dat hebben we mede te danken aan de veteranen die daar wereldwijd voor hebben gestreden. Ik ben trots dat ik een bijdrage heb kunnen leveren aan de vrijheid die we nu nog steeds hebben.”

Ontdek meer verhalen

Dit jaar staan er op 4 mei geen veteranen op de Dam. Daarom delen zij hun indrukwekkende verhalen online. Aan wie denken zij tijdens de 2 minuten stilte?