Edwin zocht hulp via het Veteranenloket

27 september 2018
Deel dit bericht:
Veteraan Edwin vertelt over zijn ervaring met het Veteranenloket.

Edwin Zegel kwam in 1994 terug van zijn uitzending naar Bosnië met een heel kort lontje. ‘Ach dat is nou eenmaal Ed’, reageerden zijn collega’s. Wanneer hij 18 jaar later als politieman in een levensgevaarlijk situatie terechtkomt, knakt hij. Therapie en deelname aan de Invictus Games (2017) duwen hem weer de goede richting uit. Samen met zijn buddyhond Winke heeft hij nu een dagbestedingsplek bij het Geniemuseum in Vught.

  • Naam: Edwin Zegel (Ed)
  • Leeftijd: 45
  • Functie: Technisch Specialist, Genie
  • Missies: 1993 Bosnië, 1995 UNPROFOR, 1997 SFOR 2,  1999 KFOR1 en 2000 Macedonië

“De genie-jongens zijn aparte types. Vooral de Technisch Specialisten. We zijn boefjes. Direct. En misschien wat lomp. Het is bij ons ‘1,2, handjes aan, en beginnen.’ We zijn bruggenbouwers. En juist die mentaliteit heeft mij altijd staande gehouden.”

Tegendraads

“Het was goed mis met mij. In 1993 zat ik met het Transportbataljon in Busovaca. Daar zag ik wat mensen elkaar aan kunnen doen. Verschrikkelijk. Zoals een moeder die haar baby de vrachtwagen in wilde gooien; ‘neem maar mee terug naar Nederland, dan krijgt het een beter leven’. Ik heb daar de meest afschuwelijke dingen gezien. Tegendraads en met een heel kort lontje kwam ik terug. Daarna heb ik nog drie uitzendingen gedraaid, allemaal op de Balkan.”

Licht uit

“Omdat ik vond dat onze maatschappij naar de klote ging, nam ik in 2000 een baan bij de politie. Als politieman ben ik met bierflesjes bekogeld, heb moeten knokken voor mijn leven met een agressieve verslaafde en ben van mijn motor gereden. Ik deed de noodhulp en ging af op 112-meldingen: dodelijke verkeersongelukken, verhanging, etc. Bij een controle in 2012 reed een vluchtende automobilist mij met de motor onderuit.”

Therapie

“Uiteindelijk strandde ook mijn huwelijk. Ik ging in therapie bij Centrum ‘45 waar ik de jongens tegenkwam waarmee ik in Kosovo had gezeten. Die groepstherapie was niks voor mij. En mijn nachtmerries gingen er niet mee weg. Ik wilde leren leven met mijn PTSS in plaats van er tegen te blijven vechten. Bovendien mocht Winke niet mee. De therapie die mij echt heeft geholpen was bij Balans & Impuls in Den Haag. Hier kreeg ik pas het gevoel dat ik geen nummer was en ik heb er geleerd te leven met mijn PTSS. Winke mocht altijd mee.”

Invictus Games

“Door Winke ben ik ook goed bevriend geraakt met dutchbatter Robert. Hij heeft mij aan het sporten gekregen. Vorig jaar mocht ik mee naar de Invictus Games in Toronto, o.a. voor de onderdelen discuswerpen en kogelstoten. Die staan voor mij symbool voor ‘de ellende van je afgooien’.”

Thuis

“Terug uit Canada ben ik via een oud-adjudant hier bij het Geniemuseum terecht gekomen. Het Regiment Genietroepen wil zorgen voor ons, gewonde veteranen en vindt ook dat we best nog wat voor ze kunnen betekenen. Mijn dagbesteding is voor een of twee dagen per week. Dat is nog wat zwaar, maar ik ben ze er heel dankbaar voor. Het gaat nu goed met me. En ik ben ondanks alles blij dat ik Genist ben.”