Veteraan Jeroen in erecouloir

Tijdens zijn uitzending naar Bosnië werkt Jeroen samen met ongeveer acht andere collega’s vanuit observatiepost Alpha. “Als een van de laatsten zaten wij nog op onze post, want we konden daar niet wegkomen. We hebben een poging gewaagd om ’s nachts een keer weg te gaan, maar dat is niet gelukt.” Wanneer het eenmaal wel zo ver is, worden Jeroen en zijn groep gevangengenomen door een Servische militie. “Toen hebben wij één nacht vastgezeten. Een dag later zijn wij vrijgekocht en konden we teruggaan naar onze eigen troepen.”

Leren over tanks en wapens

Ook een verhaal van tijdens hun patrouilles is hem altijd bijgebleven. Tijdens patrouilles kwamen er vaak kinderen naar hen toe voor eten en uit nieuwsgierigheid. In het Duits had Jeroen met een jongetje een gesprek. “In die schoolboeken die de jongen bij zich had ging het niet over rekenen, maar het ging over welke tanks er bestonden en hoe je wapens moest maken.” Als vader van twee kinderen is hem dat altijd bijgebleven. “Hij vertelde ook over hoe hij tijdens het voetballen op een schoolplein zijn vriendjes was verloren door een mortierinslag. Dat gesprek heeft veel indruk op mij gemaakt.”

Alleen herdenken

Jaarlijks herdenkt Jeroen bij Nationaal Monument voor Vredesoperaties in Roermond. “Vanaf 1996 ga ik daar ieder jaar op 4 mei alleen naartoe om daar om 20.00 uur te herdenken.” Op het monument staan ook collega’s van Jeroen die zijn overleden tijdens hun uitzending. Soms komt er iemand bij Jeroen staan, maar vaak ziet hij ook hoe het leven tijdens de herdenking gewoon doorgaat. “Zo is er soms een groepje van sporters. Die gaan dan via een andere route verder, zodat ik daar rustig kan herdenken.”

Samen herdenken

Jeroen vindt het belangrijk dat mensen er wel bij stilstaan en herdenken. “Dat kan op je eigen manier, wanneer je wil. Het gaat mij erom dát je erbij stilstaat.” Dit jaar staat hij op de Dam, een grootse herdenking. Jeroen vindt het bijzonder dat hij dit mag meemaken. “Vroeger herdachten we alleen de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Tegenwoordig herdenken we eigenlijk iedereen. Veteranen en burgers. Ik vind het mooi om te zien dat dit allemaal samenkomt.”