Veteraan Leo in erecouloir
Veteraan Leo (71) uit Den Helder staat op 4 mei in de erecouloir op de Dam.
Met een gevoel van trots en denkend aan alle militairen die hun leven hebben gegeven tijdens diverse uitzendingen.
Fotograaf: Birthe Kulik
De mooiste van zijn vijf uitzendingen? Daar hoeft Leo niet lang over na te denken. “Dat was die naar Eritrea in 2000, want daar heb ik mijn vrouw Jenny leren kennen.” Jenny en Leo zijn dit jaar 20 jaar getrouwd en staan op 4 mei samen in de erecouloir.
Lees hier het artikel met Jenny, die vertelt hoe de vonk oversloeg.
Avontuurlijk leven
Eigenlijk was zijn hele periode van 36 jaar bij het Korps Mariniers één groot avontuur. “Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze; bij het Korps heb ik een avontuurlijk en uitdagend leven gehad, waar vaarperiodes en operationele plaatsingen elkaar afwisselden.” Dat avontuur begon in 1970, toen Leo toetrad tot het Korps Mariniers in de Van Ghentkazerne in Rotterdam. Toen in de jaren tachtig de oorlog tussen Irak en Iran uitbrak, stuurden Nederland en België mijnenvegers naar de Perzische Golf om daar mijnen te ruimen. “Na de opleiding tot Stinger-schutter werd ik in 1988 geplaatst aan boord van de Belgische mijnenveger. Dit was mijn eerste uitzending.”
“De wederopbouw van een land van zó dichtbij zien – dat vind ik indrukwekkend.”
Veerkracht
Er volgden nog vier uitzendingen voor Leo: twee keer naar Bosnië, één keer naar Haïti en één keer naar Eritrea. Twee keer op een schip en drie keer aan wal. Wat Leo vooral is bijgebleven, is de veerkracht van mensen die leven in oorlogsgebieden. “Hele dorpen waren platgebrand en toch pakten mensen de draad weer op. Ik vond dat ontzettend indrukwekkend om te zien”, vertelt hij licht geëmotioneerd. Het deed Leo bovendien beseffen dat we blij mogen zijn dat we in Nederland wonen. “We leven hier in vrijheid en mogen een eigen mening hebben. Dat dit bijzonder is, zouden meer mensen zich mogen realiseren.”
‘De twee minuten stilte lijken me het meest indrukwekkend’
Leo staat in de erecouloir voor alle militairen die hun leven hebben gegeven tijdens diverse uitzendingen. “Ik ben trots dat ik samen met mijn echtgenote Jenny op de Dam mag staan.” Die twee minuten stilte daar ervaren lijkt hem heel indrukwekkend. Wat Leo betreft blijft het niet bij die twee minuten. “We moeten blijven herdenken met elkaar. Niet alleen op 4 mei, maar ook daarvoor en daarna. Ik vind het mooi dat viaducten in Nederland namen hebben gekregen van omgekomen militairen. Ook dit draagt bij aan herdenking.”
Een belangrijke radar
Ook het veteranengevoel van Leo beperkt zich niet tot 4 mei. “Elk jaar loop ik op 5 mei mee in het Defilé in Wageningen. Dat maakt me trots. Daarnaast ben ik jaarlijks actief op Nederlandse Veteranendag, waar elk jaar meer toeschouwers op af lijken te komen.” Leo slikt even. Dan zegt hij tot slot: “Als zij applaudisseren, dan lopen de rillingen over mijn rug. Ja, Veteranendag is mijn favoriete dag van het jaar.”
Erecouloir online
Lees meer verhalen van veteranen die dit jaar en eerdere jaren in de erecouloir staan.
