Veteraan Raymond in erecouloir

Het duurde een aantal jaren, maar inmiddels voelt Raymond zich veteraan. Het vrijwilligerswerk dat hij doet bij het Veteranen Search Team, naast zijn baan in de beveiliging op Schiphol, draagt daar aan bij. En dus zegt Raymond vol overtuiging: “Ik vind het een eer om veteraan te zijn. Alles wat ik heb meegemaakt, heb ik een goede plaats weten te geven.” Daarom staat hij op 4 mei in de erecouloir. Raymond denkt tijdens die twee minuten aan de andere veteranen, maar ook aan de missies die hij zelf heeft gedaan. Of hij trots is? Opnieuw klinkt dezelfde overtuiging: “Ja! Ik ben zeker trots.”

Bemanning keerde niet terug

Raymond was onderdeel van twee missies. Zijn laatste missie was in 2014, met de Luchtmacht in Zuid-Soedan. Hij was als Hoofd Luchtoperatie verantwoordelijk voor het luchtverkeer. Aan die missie heeft Raymond de minst bevredigende herinneringen. “De mensen die daar een burgeroorlog voeren, zijn uit op macht en geld. Als ze moesten kiezen tussen mensenlevens of handel, dan gingen ze voor handel.” Tijdens de missie werd een vliegtuig met bemanning door een raket uit de lucht geschoten. Raymond slikt even. “Dan brief je ‘s morgens de bemanning en komen ze in de middag niet meer terug. Ja, dat is heftig.” Hij zucht en zegt: “In die burgeroorlog konden wij het verschil niet maken. Het voelde voor mij alsof ik daar 200 jaar terug in de tijd ging. Er werd zoveel geweld tegen de bevolking gebruikt… De leiders daar waren en zijn niet aan toe onze bijdrage.”

Bizarre situaties

Wat Raymond om zich heen zag, omschrijft hij als ‘bizar’. “Er waren zoveel mensen overleden en er lag zoveel puin. Mensen in body bags die moesten worden opgehaald, tegelijkertijd werden ledematen van de overledenen versleept door roedels honden. Er stonden mensen op de vliegvelden die in ruil voor een handje rijst wilden helpen, terwijl ze net alles zijn kwijtgeraakt door die tsunami. Echt, alles wat ik daar heb meegemaakt heeft diepe, diepe indruk op me gemaakt. De impact van de natuurramp, de immense verwoesting en vooral de flexibiliteit en het positivisme waarmee de mensen hun leven weer probeerden op te pakken.”

Van dag tot dag leven

Die indrukken draagt Raymond met zich mee. “Ik heb psychische begeleiding nodig gehad om alles een plek te geven. Wat ik door mijn uitzendingen heb geleerd, is om van dag tot dag te leven. Wat gebeurd is, is gebeurd. Je moet verder.”