Veteraan Remco is speeddater bij bevrijdingsfestival Wageningen
Remco ging twee keer op missie naar Bosnië.
Al ruim twintig jaar is hij er weg. Toch voelt veteraan en teamleider in de beveiliging Remco Cupido (45) zich nog altijd verbonden met de krijgsmacht. Als speeddater namens het Veteraneninstituut is hij voor het derde jaar op rij aanwezig bij het bevrijdingsfestival in Wageningen. Voor een goed gesprek over vrijheid.
Remco is op uitzending geweest naar:
Bosnië, 1996 en 1998
Wat is je binding met de krijgsmacht?
“Ik ben van de generatie die dienstplichtig was, nog net. In 1994 werd ik bij een verkenningsbataljon van de landmacht geplaatst. Vanaf het begin wilde ik graag minimaal een keer op uitzending. Toen viel Srebrenica. De missie naar Bosnië waar ik aan deel zou nemen, werd op het laatste moment afgeblazen. In 1996 ben ik alsnog gegaan. In 1998 volgde er een tweede missie. Ons voordeel was dat we een stevig mandaat hadden, en de middelen om vrede af te dwingen. Gelukkig hebben we de wapens niet hoeven gebruiken.”
Vrijheid doorgeven, wat betekent dat voor jou?
“Er is snel sprake van onbegrip tussen mensen en groepen. Kijk bijvoorbeeld naar de discussie over vluchtelingen, die wordt soms heel hard gevoerd. Wat ik heb gezien in Bosnië zet zaken in een ander perspectief. Ik bezoek regelmatig schoolklassen, en dan laat ik bijvoorbeeld foto’s zien die ik tijdens mijn missie maakte. Ik vraag dan: ‘Wat zou jouw vader doen als jullie huis er zo kapotgeschoten uit ziet?’, en je merkt hoe het kwartje valt. ‘Ja, die zou ons natuurlijk ergens naartoe brengen waar het veilig is.’ Als je daar open voor staat, dan ben je ook meer bereid om te delen wat je hebt.”
Hoe hebben de uitzendingen je gevormd?
“Het grappige is dat ik pas later goed kon verwoorden waarom ik zo graag wilde bijdragen aan missies. ‘I choose the gun, out of respect and gratitude for those men and women who came to liberate us’. Dit is een fragment uit een Tedtalk van generaal Van Uhm. Zo voel ik het ook.”
Het is respect en dankbaarheid richting anderen die deze keuze eerder maakten en nog steeds maken, waardoor wij hier in vrijheid leven.
“Bij elkaar ben ik een jaar in Bosnië geweest. Ik was chauffeur van een tankwagen en zorgde samen met mijn collega voor de brandstofvoorziening van onze eenheid.”
Je hebt binnen een bataljon je eigen taken en verantwoordelijkheden, die zijn gericht op het team en op de opdracht, zelden op jou als individu. Ook nu, als teamleider in de beveiliging, hecht ik enorm veel waarde aan het team. Dat heeft zeker met mijn Defensie-achtergrond te maken.
Het wordt jouw derde keer als speeddater. Wat voor gesprekken voer je?
“Dat is enorm verschillend. Je krijgt kinderen in de tent, helemaal voorbereid met een lijst vragen die ze aan een veteraan willen stellen. In Wageningen spreek je ook mensen die als pacifist moeite hebben met het leger. Ik vind het mooi om in zo’n gesprek te laten zien dat vrijheid er niet zomaar is en ergens vandaan komt. Dat levert dan vaak toch een soort conclusie op van; ‘We zijn er wel tegen, maar goed dat jullie er zijn’.”