‘Vrijheid moet je beschermen – koste wat kost’
Henk Breedveld (72) kwam als 1-jarige samen met zijn moeder in een interneringskamp van de Japanners terecht. Als opvarende van een onderzeeboot bevond zijn vader zich ergens in de Indische oceaan. Het gezin overleefde het, maar de herinneringen zouden pijnlijk blijven. Dit weerhield Henk er niet van om voor een loopbaan bij de Koninklijke Marine te kiezen. 4 mei a.s. neemt hij deel aan het erecouloir op de Dam.
“Zo nu en dan werd er binnen de familie gesproken over de oorlog in Nederlands-Indië. Mijn peettante schreef een boek over haar ervaringen in de diverse kampen. Zo kon ze het een plek geven. Mijn ouders waren minder open. De verhalen uit die tijd over mijn vader, kreeg ik pas na zijn overlijden van zijn vrienden te horen. Mijn moeder had er ook moeite mee. Zij wilde nooit meer terug naar Indonesië. De herinneringen waren te pijnlijk.”
Zelf was ik te jong om me er iets van te herinneren. Toch heeft het ook bij mij zijn sporen achter gelaten. De verhalen van mijn familie en mijn eigen ervaringen leren mij hoe bijzonder vrijheid is. En dat we het, koste wat het kost, moeten beschermen.
Henk is op uitzending geweest naar: Sinaï 1984/1985
“‘De missie naar Sinaï was om de militairen die daar al zaten af te lossen. We werden onderverdeeld in een Noord- en Zuid-kamp. In het Zuid-kamp zaten diverse mensen van Landmacht, Luchtmacht en Marine/mariniers om de communicatie met de diverse buitenposten te verzorgen. Als communicatiespecialist was ik verantwoordelijk voor deze organisatie, waaronder verbindingen en onderhoud aan barakken.
De Amerikanen die daar in die periode ook waren uitgezonden kwamen onder andere uit Vietnam. Zij waren er geplaatst als tussenstation, om tot rust te komen. De verhalen die zij ons vertelden maakten duidelijk dat het er in andere werelddelen totaal anders aan toe ging.”
Zulke heftige dingen heb ik niet meegemaakt tijdens mijn missie. Negen maanden ben ik weggeweest. Daarna werd ik operationeel ingezet op een schip.
Ik neem deel aan het erecouloir omdat…
Mijn leven stond in het teken van ‘geweld’. Ik heb zesendertig jaar actief gediend bij Defensie en ik heb de Koude Oorlog meegemaakt. Nu kan ik mij ook inzetten voor Nederland, maar dan op een manier waarbij geen geweld wordt gebruikt.
Waar draait de herdenking voor jou persoonlijk om?
“Nederlands-Indië. Ik heb de oorlog niet echt bewust meegemaakt, maar mijn familie wel. Die verhalen, je draagt ze altijd met je mee. Tijdens de herdenking is dat toch waar je aan terugdenkt. Je hoopt dat men het niet zal vergeten. Ik vergeet het in ieder geval niet.”