''De eenheid onder de mensen en de militairen was ongekend’’

‘‘We waren in oorlog met Duitsland. Er was geen wanhoop. De eenheid onder de mensen en de militairen was ongekend. Je voelde kameraadschap. Iedereen stond voor elkaar klaar.’’

Op de derde dag van de invasie, Pinksterzondag, werd hij met zijn sectie naar Rotterdam gestuurd. De stad lag onder vuur en tussen vallende gevels en brandende bomen hielp hij burgers. Borsboom:

‘’De chaos in de stad was enorm. Soms werden we van twee kanten onder vuur genomen, door Duitsers en NSB’ers. Vaak klonk het luchtalarm. Dan volgden nieuwe bombardementen. Ik heb veel geluk gehad. We reden met springstoffen door de stad en waren voor de Duitsers een doelwit. De bommen vielen vlak naast ons.’’

Samen met zijn groep sloten ze zich aan bij de vluchtelingen in het Kralingse Bos. Vanuit Rotterdam trokken ze naar de basis in Schoonhoven. Borsboom: ‘’ ’S Avonds was generaal Winkelman op de radio. Nederland had zich overgegeven. Het Wilhelmus klonk. Wat een klap.’’ Na de capitulatie dook Borsboom onder: ‘ Ik kreeg al snel een oproep van de Arbeitseinsatz. Ik moest in Duitsland werken. Ik weigerde en dook onder bij een boer in Zelhem, in Gelderland. Na een jaar ging ik terug naar mijn ouders en maakte voor mijzelf een schuilplek op zolder.’’

Na de oorlog heeft Borsboom zijn verhalen uit de oorlog opgeschreven: ‘’Ik heb nooit gehuild, maar soms neem ik de herinneringen mee naar bed. Dan is het zwaar’’, aldus Borsboom.