Joël over zijn ervaring met het Veteranenloket

Leeftijd: 42 jaar
Huishouden: vrouw en drie kinderen
Missies: Kosovo (2000), Bosnië (2006), Afghanistan (2009)

“We hadden een paar jaar eerder ook al bewindvoering gehad, maar we kregen het toen niet op de rails. Alle toelagen, alles stopten we erin om de afspraken na te komen, maar er viel niet tegenop te boksen. Ik was na zeventien jaar vertrokken bij Defensie. Een fatsoenlijke baan vinden lukte me niet. De bewindvoerder kwam met allerlei verwijten, dat ik niet genoeg zou meewerken, dat de communicatie niet goed liep. Het kwam voor de rechter, deels kregen we gelijk, maar we werden failliet verklaard.”

Post verstoppen

“Dat het zover kwam, daar hebben mijn vrouw en ik allebei ons aandeel in gehad. We hadden zo onze manieren om de problemen te vermijden. Mijn vrouw moest het maar zien op te lossen, en omdat zij het ook niet overzag ging ze de post verstoppen. Tot ik een keer thuis was en er deurwaarders op de stoep stonden. Je komt erachter; zoveel schulden hebben we dus. Ik werkte in die tijd van vier uur ‘s nachts tot halfnegen ’s avonds op een bezemwagen bij snelwegreparaties. Maar ook dat was niet genoeg. Ik kon niet meer, ik werd zo depressief. Mijn vrouw zei ook; ‘nu is het genoeg, je zoekt hulp’.”

Financiële rotzooi

“Ik was natuurlijk niet meer werkzaam bij Defensie, maar als veteraan kon ik toch bij het Veteranenloket terecht. Er kwam iemand langs om alle administratie op een rij te zetten. In die gesprekken werd ook duidelijk dat veel van mijn klachten te maken hadden met de financiële rotzooi. Ik probeerde mezelf overeind te houden, maar het lukte gewoon niet. Ze zeiden: ‘we gaan ons best voor jullie doen’. En dat deden ze. Bij ABP hebben ze toen samen met de kredietbank alle schulden – letterlijk alles – op een hoop geveegd. Met de schuldeisers aan tafel hebben ze afgesproken; iedereen krijgt een deel en dan is het basta. Die onderhandelingen waren afgelopen zomer. Elke maand houdt ABP nu een bedrag in op m’n invaliditeitspensioen om daarmee de hoofdschuld af te betalen.”

Budgetcursus

“Voor ons als gezin begint het weer als een normaal leven te voelen. Ik heb een baan gevonden en doordat de schuldeisers hebben afgesproken ‘we laten die mensen met rust’ komen we niet meer voor verrassingen te staan. We hebben het goed overleefd met z’n tweeën. Maar wat een gesukkel is dat geweest joh, met ik weet niet hoeveel brieven, deurwaarders en incasso’s. Systematisch werken, dat hebben we geleerd. Maandag komt er geld, dan gooien we eerst de tank van de auto vol en doen we met z’n allen boodschappen. Je moet regels hebben en je daar ook aan houden. Dat willen we beter leren. Daarom hebben m’n vrouw en ik besloten een budgetcursus te doen, zodat we straks onze eigen zaken kunnen regelen. Ik ben echt super, super blij met de kans die ABP en het Veteranenloket ons hebben gegeven om hier weer uit te komen. Dwars door de schaamte heen moet je die kans dan wel grijpen; ogen dicht en gaan.”