Het jaar heeft weinig introductie nodig, 2020. We zijn allemaal, zonder uitzondering, over de hele wereld, beproefd en betreuren vele doden en anderszins getroffenen. We staan stil bij hen die dierbaren verloren door de pandemie en bij de mensen werkzaam in de zorg, die dag in dag uit bezig zijn geweest en nog steeds bezig zijn, ons allemaal te beschermen.
We kijken terug op een periode waarin de sterkeren in deze pandemie offers hebben gebracht om de zwakkeren te beschermen. Waar mensen zelfs zo ver gegaan zijn hun leven, baan en eigen gevoelens opzij te zetten voor de hele samenleving. Het lijkt er op dat we weer uit deze crisis komen, mede door ons aller inzet.
De parallel met onze doelgroep en het werk dat zij gedaan hebben, is voor de hand liggend. Het is goed daar ook bij stil te staan.
Na het besef van de omvang van de ziekte en de impact die deze zou gaan hebben op ons leven en werken, zijn we overgeschakeld. Hebben nieuwe manieren van samen werken en samenwerken ontwikkeld. De mensen die zich tot ons wendden voor hulp hebben we bijgestaan, zo goed en kwaad als dat ging. Onze zorg- en hulpverleners zijn daarbij tot aan en misschien soms zelfs wel tot over de randen van de eigen veiligheid gegaan.
Veerkracht is van grote waarde gebleken. Diezelfde veerkracht die we ook bij de veteranen en hun relaties willen versterken wanneer dat onverhoopt eens nodig zou zijn. Een belangrijk onderdeel van die veerkracht is dat we ondanks de donkere periodes altijd kunnen blijven relativeren en daarbij helpt humor. Daarom heb ik de volgende vragen voor u:
Via deze weg wil ik, namens het programmabureau LZV en het Nederlands Veteraneninstituut, onze dank en diepe waardering uitspreken voor alle hulp- en zorgverleners die door deze crisis heen zijn blijven zorgen voor onze veteranen en hun relaties.
U kunt het volledige jaarverslag hier lezen of download en print de PDF.