Geen geld voor materiaal

Aflevering beluisteren (6 minuten)

Het verhaal van Dennis in tekst

Ik zag het weer voor me. Na de aanslag in 2009 zijn we met een helikopter afgevoerd naar Kamp Holland, Afghanistan. Het voertuig werd geborgen. In vergelijking met de kritieke toestand van een aantal andere gewonden, vielen Teus’, Buddy’s en mijn verwondingen mee. We werden direct weer aan het werk gezet bij aankomst op Kamp Holland. We kregen het oude Delta-voertuig, Patria, als vervanger van ons getroffen vehikel. Het ding was er zeer slecht aan toe maar het reed tenminste. Ik deed m’n best om het voertuig op te lappen met de middelen die ik had. Mankementen die niet verholpen konden worden noteerde ik.

Met ducttape en wat oude slangen kon ik een koelvloeistoflekkage in het motorruim verhelpen. Teus inspecteerde het boordwapen, .50 kal. Buddy deed ook wat hij kon. Doordat ik veel gereedschap miste, ging het werk langzaam, maar na een paar dagen zwoegen kon de Delta er redelijk mee door.

Klusje

Ongeveer een dag of twee nadat wij met het opknappen waren begonnen, kwam mijn sergeant in een MB aanrijden. ‘Dennis!’ Lukt het allemaal?’ ‘Ja, ik mis alleen wat gereedschap en zo, maar ik denk wel dat ik dit ding operationeel kan krijgen.’ De sergeant zei tegen me: ‘Kom even mee, Teus en Buddy kunnen de achterkant van het voertuig schoonmaken. Ik heb een ander klusje voor je.’ Ik stapte in de MB en we vertrokken. De sergeant vroeg aan mij: ‘Jij miste toch gereedschap?’ Ik knikte. ‘Ik mis wel wat, maar we kunnen wel zonder een aantal artikelen hoor.’

Traan

De sergeant: ‘Maar aan het eind van de uitzending vindt de handover takeover plaats. Het nieuwe team moet een volledige set gereedschap hebben.’ Ik zei tegen de sergeant dat ik een militair aanvraagformulier zou invullen, maar dat vond hij geen goed idee. Volgens hem zouden we dat spul toch niet krijgen. ‘Er is niets in het gebied en door bezuinigingen is het moeilijk om nieuw spul toegestuurd te krijgen.’

Ik knikte en antwoordde: ‘Wat wil je dat ik doe? Ik kan niet toveren’.

De sergeant nam de laatste afslag naar het voertuigkerkhof en stopte bij de poort. Hij keek me aan en zei: ‘Ik wil dat je al het gereedschap dat je nodig hebt, uit het oude voertuig haalt en schoonmaakt. En maak notities van wat je echt niet meer kunt gebruiken door de aanslag.’ Ik keek hem met grote ogen aan. ‘Meen je dit nou? Is er niemand anders die dit kan doen? Het is amper een week geleden, ik hoest nog steeds bloed op van die klap!’

Een traan rolde over mijn wang. Ik voelde de klap van de explosie nog in mijn rug en keek naar mijn in verband ingepakte arm.

Onderbemand

De sergeant: ‘Er is gewoon geen ander gereedschap en er is nu ook niemand die dit van je over kan nemen. Een deel van de jongens zit nog in het veld. Jij bent de enige met de specialisatie Patria en de papieren daarvoor. Jij weet wat we nodig hebben. En ja, we zijn gewoon onderbemand. Mooier kan ik het niet maken.’

Ik keek naar de grond. Ik snapte het wel. Dit is waarvoor je tekende, dit is de Luchtmobiele Brigade. ‘Welkom bij Defensie’, zei ik zacht. Ik zei tegen de sergeant dat ik het zou doen, maar diep vanbinnen voelde ik me naar. Ik zette me over m’n gevoel heen en stapte uit de MB.

Robot

Als een robot ging ik aan de slag, zonder verder in beklag te gaan. Eerst uitvoeren, dan in beklag gaan, werd er altijd gezegd. Ik liep met pijn in mijn ziel naar het voertuig en zag het gigantische gat in de bodem. Het bloed van mijn maten zat nog overal. Ik was misselijk maar ik kon niet kotsen, ik wilde huilen maar liet geen traan, ik wilde schreeuwen maar geen geluid kwam over mijn lippen. Ik zag delen van een wapen liggen. Het was van de jongen achter me, die zijn arm had verloren tijdens het incident. Ik zag alles weer gebeuren. Ik liep naar de bestuurdersstoel, mijn plek. De klokken van het dashboard lagen eruit. Ik had daar in eerste instantie niet eens op gelet. Nu begreep ik waarom mijn armen open lagen na die knal: delen van het dashboard hadden mijn arm opengehaald toen ik uit het voertuig klom om mijn maten te gaan helpen. Ik liep weer naar achter en na een tijdje vond ik het gereedschap dat ik zocht, verwijderde het vuil en bloed en pakte het in. Ik heb dit gereedschap symbolisch met mijn tranen moeten schoonmaken omdat er geen geld was voor nieuwe spullen.