Wegwuiven en leren

Acht op de tien Nederlanders zijn voorstander van deelname van onze krijgsmacht aan vredesmissies. Gezien het grote belang dat we aan deze missies hechten, is het niet vreemd dat politiek, media en publiek de militaire operaties kritisch volgen.

Gesloten

Veteranen hebben nogal eens moeite met openlijke kritiek op hun missie. Dat heeft te maken met de militaire cultuur. Van oudsher is de krijgsmacht een vrij gesloten organisatie. Het buiten hangen van de vuile was is not done.

Omstandigheden

Kritiek komt dus vooral van buitenstaanders: journalisten, opiniemakers en andere burgers. En juist dat pruimen sommige veteranen niet.

In hun ogen mogen deze burgers geen kritiek hebben als ze zelf nooit als militair onder dergelijke omstandigheden hebben gediend en dus geen bal snappen van hoe dat is en wat er dan van een militair wordt gevraagd.

Pluche

Hun simpele stelregel ‘mond houden wanneer je het zelf niet hebt meegemaakt’ past echter niet in onze open en democratische samenleving. Juist de zaken die er écht toe doen, zoals het dienen van vrede en veiligheid, worden nu eenmaal bovengemiddeld kritisch gevolgd. Wanneer je deze stelregel toepast op andere bijzondere beroepen, merk je pas hoe vreemd die is. Dan zouden gewone burgers, dus ook veteranen, ook nooit kritiek op de regering mogen hebben, omdat we zelf nooit op het pluche hebben gezeten.

Wegwuiven

Het is goed om te beseffen dat ontvankelijk zijn voor redelijke kritiek pas echt betekenis geeft aan de waardering die intussen ook wordt geuit. Wie kritiek wegwuift, mag dan eigenlijk ook geen waarde hechten aan de waardering van diezelfde onwetende buitenstaanders.

Lees het uitgebreide artikel hier.