Geheimen bewaren
Zij mogen niet over hun werk vertellen
Openheid is goed, behalve wanneer het jou en je eenheid, of zelfs je land in gevaar kan brengen. Hoe is het om niet over je werk te mogen vertellen? Drie militairen doen een boekje open.
Maarten Pleunis
‘Successen worden zelden gevierd.’
‘In 2008 kwam ik bij de Unit Interventie Mariniers (UIM). Vanaf 2009 maakten we deel uit van de Maritime Special Operations Forces (MARSOF) die onder meer in actie komt bij antiterreuroperaties. Dit soort acties voer je onherkenbaar uit, je draagt dan een flashcap. Ook was het ten strengste verboden om op social media iets te delen over je werk. Ik vond dit allemaal niet meer dan normaal, het hoorde er gewoon bij. Je krijgt niet veel credits voor je werk en successen worden zelden gevierd. Dat weet je van tevoren, ik heb dat nooit vervelend gevonden. Dat was anders tijdens mijn missie voor de kust van Somalië. In het voorjaar van 2010 werd het Duitse koopvaardijschip Taipan gekaapt door piraten. We hebben toen een actie uitgevoerd om de piraten in te rekenen en de bemanning te ontzetten. Uiteindelijk heb ik hier afgelopen april een dapperheidsonderscheiding voor mogen ontvangen. Dat is dan toch een mooi stukje erkenning!’
Maarten Pleunis (35)
Missie: Somalië (antipiraterij, 2010)
Eindrang: marinier-1
Bij de MARSOF van 2008-2015
Ronald Meurink
‘In mijn operationele tijd was streng verboden om hierover met anderen te praten’
‘Als case-officer bij de MIVD verzamelde ik informatie met behulp van bronnen, informanten en agenten. Later was ik verantwoordelijk voor de samenwerking met buitenlandse inlichtingendiensten. Dat was vooral belangrijk in aanloop naar onze inzet in Afghanistan (ISAF).
Uiteraard was het in mijn operationele tijd streng verboden om met anderen te praten over wat ik deed. Het is alweer tien jaar geleden dat ik afscheid heb genomen van de MIVD. Ik kan als het nodig is mijn verhaal altijd kwijt bij een vriendengroepje van oud-collega’s die vergelijkbaar werk hebben gedaan. Mijn partner wist in mijn operationele tijd wel dat ik bij de MIVD werkte. Het ging echter nooit over het hoe, wat, waar en met wie. Ze moest het doen met: ik ga op reis. Zelf heb ik het nooit moeilijk gevonden om geheimen te bewaren. Ik was me er zeer van bewust dat loslippigheid mijzelf of anderen in gevaar kon brengen.’
Ronald Meurink (67)
Missies: Libanon (1982), Bosnië (1998), Afghanistan (2008)
Eindrang: luitenant-kolonel
Bij de MIVD van 2008-2013
Gerard Mes
‘Ik geloof niet dat ik ooit nog het hele verhaal ga vertellen’
‘Ik werd op de Hr.MS. Tonijn geplaatst na een opleiding voor de Wapentechnische Dienst Elektronica van de onderzeedienst. In zes jaar ben ik drie keer op missie geweest. Twee keer naar de Middellandse Zee en een keer naar de Barentszzee. De eerste keer kreeg ik wel mee dat het niet de bedoeling om hier thuis niet over te praten. Alleen dat we naar de Middellandse Zee gingen en dat ik over zes weken vanuit Kreta weer zou bellen. Mijn vrouw had hier niet veel moeite mee. Je bent jong en dan doe je dat gewoon. In eerste instantie vond ik het ook geen probleem, maar later hield het mij wel meer bezig. Je komt er dan achter dat het toch speciaal was wat we hebben gedaan.
Over twee van mijn missies doet Defensie ook geen uitspraken en het is dan net alsof ze niet hebben bestaan. Het vreemde is wel dat mijn commandant voor een van die missies wel een onderscheiding heeft gekregen. Ik geloof niet dat ik ooit nog eens het hele verhaal ga vertellen over deze missies.’
Gerard Mes (60)
Bij de Onderzeedienst van 1984-1990
Missies: Middellandse Zee (1990)
Eindrang: sergeant
Meer Checkpoint?
