Je hoeft zelf geen veteraan te zijn om je als vrijwilliger in te zetten voor een betere veteranenwereld. Dat bewijzen deze drie vrouwen.
Aletta Koster, paardencoach
In 2017 ontdekte ze de kracht van paardencoaching. ‘Via de BNMO deed ik met mijn man een sessie en later nog eens. En toen wist ik wat ik wilde “als ik later groot ben”. Twee jaar later startte ze de opleiding en inmiddels helpt ze veteranen en politieagenten met PTSS. ‘Paardencoaching is zo puur. Het is een wisselwerking tussen mens en paard. Trauma’s kan ik niet wegnemen, bij mij ligt de focus op ontspanning.
José Peters, vrijwilliger NLVi
José nam Niels in huis, een gepensioneerde hulphond. ‘Niels is het mooiste cadeau dat ik aan mijn vrijwilligerswerk heb overgehouden.’ Ik heb de luxe om dingen te doen waar ik blij van word. En dat zijn dus de veteranen. Ik ben blij dat ik zo mijn steentje kan bijdragen.’
Josje Jens, secretaris 010veteranen
‘Ik zal eerlijk bekennen dat ik vooraf echt niet goed in de gaten had hoeveel werk het is, van locaties zoeken tot brainstormavonden, van een website tot een persbericht. Misschien ook maar goed, want dan kon het me ook niet afschrikken. De energie haal ik vooral uit de succesmomenten: de groep veteranen die langskomt op hun motoren, de oude veteraan voor wie een bezoek aan onze groep het hoogtepunt van de week is en de spontane gesprekken. Ik geniet volop.’